stationär

a стацыяна́рны, пастая́нны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

цэйтно́т, -у, М -но́це, мн. -ы, -аў, м.

1. Недахоп часу на абдумванне чарговых хадоў (пры гульні ў шашкі, шахматы; спец.).

2. перан. Востры недахоп часу ў якой-н. справе.

Пастаянны ц.

|| прым. цэйтно́тны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

resident​1 [ˈrezɪdənt] n.

1. пастая́нны жыха́р; пастая́лец (у гасцініцы)

2. рэзідэ́нт

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

нязме́нна прысл únveränderlich; gleich bléibend, beständig (пастаянны); stabíl (стабільны)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

dáuernd

a праця́глы, до́ўгі, пастая́нны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Паўсядзённы ’штодзённы, пастаянны’ (ТСБМ). З па‑ (< прасл. po‑), ‑усё (< прасл. vьsь‑) і ‑дзённы (< прасл. dьnʼьnьjь). Параўн. ст.-рус. повседенный (повьсьдньныи) ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

regular​1 [ˈregjələ] n.

1. пастая́нны наве́двальнік або́ кліе́нт

2. салда́т рэгуля́рнай а́рміі

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

consistent [kənˈsɪstənt] adj.

1. паслядо́ўны, сто́йкі; заўзя́ты; трыва́лы, пастая́нны

2. (with) сумяшча́льны; адпаве́дны

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

беспрабу́дны, ‑ая, ‑ае.

Моцны, непрабудны (звычайна пра сон). Вёска, натаміўшыся за дзень, спала глыбокім, беспрабудным сном. Сачанка. // перан. Пастаянны, бесперапынны. Беспрабудны п’яніца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

канста́нтны

(лац. constans, -ntis)

пастаянны, нязменны, устойлівы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)