пасс чаще мн. пас, род. па́са м., мн. па́сы, -саў;

пассы гипнотизёра па́сы гіпнатызёра.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Прыпаса́ць ’падперазаць; завязаць (фартух)’ (Сл. ПЗБ; іўеў., ЛА, 4). Да пас (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ВЫ́ЗНА,

назва гар. пас. Чырвоная Слабада да 1923.

т. 4, с. 308

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Па́савы ў выразе па́савае кола ’махавае кола’ (П. С.). Да пас 1 (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

неапі́саны, ‑ая, ‑ае.

1. Які не апісалі, не ўключылі ў вопіс, каталог, рэестр. Неапісаны архіў.

2. Вельмі прывабны, такі, што цяжка апісаць словамі. Іскрыцца ў небе млечны пас, Такі таемны, поўны чараў І неапісаных украс. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

БЕРАСТАВІ́ЦА,

назва з 30.12.1975 да 28.3.1978 рабочага пас. Пагранічны.

т. 3, с. 107

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

шкіў

(гал. schijf)

кола, на якое надзяваецца пас, дзякуючы чаму перадаецца рух з аднаго вала на другі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Бярэзінскае (пас.) 2/529

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Дзесяціны (пас.) 4/197

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Дзікае (пас.), гл. Кіраўскае

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)