solo​2 [ˈsəʊləʊ] adj.

1. со́льны;

a solo artist салі́ст; салі́стка

2. адзіно́чны, самасто́йны;

a solo flight самасто́йны палёт

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Люфа ’ствол’, ’частка ружжа і снарада’ (Бес.). Запазычана праз польск. мову (дзе lufa ’тс’) з ням. Lauf ’ствол’, ’бег’ — уласна ствол надае кірунак (= бег), палёт снарада (Слаўскі, 4, 372; Чартко, Бел. лінгв. зб., 151).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

луна́ючы,

1. ‑ая, ‑ае. Дзеепрым. незал. цяпер. ад лунаць.

2. ‑ая, ‑ае; у знач. прым. Які плаўна ляціць, рухаецца, лунае ў паветры. Лунаючая мадэль самалёта. Лунаючы палёт.

3. Дзеепрысл. незак. ад лунаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Schúlflug

m -(e)s, -flüge ав. вучэ́бны палёт

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Stéigflug

m -(e)s, -flüge ав. вертыка́льны палёт

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Próbeflug

m -(e)s, -flüge ав. выпрабава́льны [про́бны] палёт

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

сакалі́ны в разн. знач. соколи́ный;

~нае палява́нне — соколи́ная охо́та;

с. палёт — соколи́ный полёт;

с. по́зірк — соколи́ный взгляд

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

со́кал м., прям., перен. со́кол;

палёт ~ла — полёт со́кола;

сла́ўныя ~лы на́шай краі́ны — сла́вные со́колы на́шей страны́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адзіно́чны, -ая, -ае.

1. Які дзейнічае без дапамогі іншых або выконваецца, ажыццяўляецца сіламі аднаго, без удзелу, без дапамогі іншых.

А. палёт.

2. Прызначаны для аднаго, разлічаны на аднаго, для знаходжання ў ізаляцыі ад іншых.

Адзіночная камера.

3. Асобны, адзінкавы, выпадковы.

А. выстрал.

○

Адзіночны лік — граматычная катэгорыя, якая паказвае, што прадмет прадстаўлены ў колькасці, роўнай аднаму.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бре́ющий

1. прич. які́ (што) го́ліць, які́ (што) бры́е;

2. прил., ав. бры́ючы;

бре́ющий полёт бры́ючы палёт.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)