абыржаве́ць, ‑ее; зак.

Пакрыцца ржой.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

засне́жыцца, ‑жыцца; зак.

Пакрыцца снегам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Адбі́цца ’пакрыцца (пра кабылу)’ (Сцяц.), польск. (паўдн.-усх.) odbić się ’тс’ калька з літ. atsimùšti ’адбіцца, пакрыцца’ (гл. Чэкман, Baltistica, VIII (2), 1972, 149).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

з’імшэ́ць, ‑эе; зак.

Пакрыцца, зарасці мохам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

з’іне́ць, ‑ее; зак.

Пакрыцца інеем; заінець.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́фарбавацца, ‑буецца; зак.

Пакрыцца фарбай, пафарбавацца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́залаціцца, ‑ціцца; зак.

Пакрыцца пазалотай, пазалаціцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

накры́цца, -ры́юся, -ры́ешся, -ры́ецца; зак.

Пакрыцца, прыкрыцца чым-н. зверху.

Н. шынялём.

◊

Хвастом накрыцца (разм., неадабр.) — знікнуць, учыніўшы што-н.

|| незак. накрыва́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прагумава́цца, ‑муецца; зак.

Насыціцца, пакрыцца гумавай сумессю.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абвапнава́цца, ‑нуецца; зак.

Спец. Пакрыцца солямі вапны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)