рэ́шта, ‑ы, ДМ ‑шце, ж.

1. Частка чаго‑н., якая засталася, не выкарысталася; астача, астатак. Саша, даўшы пакаштаваць соку Ленцы, панесла рэшту Лялькевічу, які бандарнічаў пад паветкай. Шамякін. Салдаты дзялілі свой паёк на дваіх, а рэшту аддавалі дзецям і жанчынам. Кухараў. // Тое (тыя), што асталося (асталіся) пасля падзелу, адыходу каго‑, чаго‑н. [Сушко:] — Скажы, дзе рэшта з вашай кампаніі і дзе хаваецца награбленае вамі дабро? Колас. Уся рэшта групы — восем чалавек — трымалася чынна, не выскаквала з гутаркамі. Пестрак. — Гэтымі днямі выезд у поле, — гаварыў Апанас. — Мусіць, Нахлябічавы і Сегенецкага коні самая сіла. [Якуб:] — Самая сіла. Рэшта ўсё — так сабе. Чорны.

2. Частка якога‑н. адрэзка часу ці адлегласці, якая засталася яшчэ нявыкарыстанай ці непераадоленай. А вось рэшту дня дык ужо дома .. [Ганку] не ўтрымаеш. Якімовіч. Садовіч захапіўся новаю ідэяю і ўсю рэшту дарогі гаварыў аб ёй з высокім пафасам. Колас.

3. Здача. — Малады чалавек! — паклікаў яго прадавец. — Вы ж хоць рэшту вазьміце. Ваданосаў.

•••

У рэшце рэшт — у канчатковым выніку, нарэшце. — Якая, у рэшце рэшт, мне справа да ўсяго гэтага?! — ускіпеў Балуеў. Гурскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кула́к​I м.

1. Faust f -, Fäuste;

сціска́ць кулакі́ die Fäuste bállen;

пака́зваць кула́к (j-m) die Faust zéigen, (j-m) éine Faust máchen;

велічынёй з кула́к fáustgroß;

2. вайск. gebállte Kraft;

3. тэх. Nócken m -s, -; Kréuzkopf m -(e)s, -köpfe; Kláue f -, -n;

◊

смяя́цца ў кула́к sich (D) ins Fäustchen láchen;

пакаштава́ць кулако́ў Háue kríegen;

даць во́лю кулака́м Schläge áusteilen;

заці́снуць каго-н. у кула́к j-n sich (D) únterordnen;

не шкадава́ць кулако́ў mit vóller [gánzer] Kraft dráufloshauen;

трыма́ць каго-н у кулаку́ j-n in der Hand háben

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)