прадме́т, -а, М -ме́це, мн. -ы, -аў, м.

1. Канкрэтная матэрыяльная з’ява; рэч.

Адушаўлёны п.

Прадметы хатняга ўжытку.

2. чаго. Тое, на што накіравана думка, што складае яе змест або на што накіравана якое-н. дзеянне.

П. гаворкі.

П. даследавання.

3. Асобнае кола ведаў, якое ўтварае пэўную школьную дысцыпліну.

Добрыя адзнакі па ўсіх прадметах.

Прафілюючыя прадметы ў вышэйшай навучальнай установе.

|| прым. прадме́тны, -ая, -ае (да 1 і 3 знач.).

П. паказальнік (у кнігах). Прадметная агітацыя (наглядная).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

wskazówka

ж.

1. указанне;

2. стрэлка; паказальнік;

wskazówka sekundowa — секундная стрэлка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

abecadłowy

азбучны, алфавітны;

pożądek abecadłowy — алфавітны парадак;

wykaz abecadłowy — алфавітны паказальнік

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

га́ма​2

(гр. gamma = трэцяя літара грэчаскага алфавіта)

1) пазасістэмная адзінка масы;

2) стотысячная доля эрстэда;

3) паказальнік на сувязь з гама-выпрамяненнем у складаных словах.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

index

[ˈɪndeks]

1.

n., pl. -dexes or -dices

1) і́ндэкс, пака́зьнік, паказа́льнік, сьпіс -у m.; пералі́к -у m

2) паказа́льнік -а m. (даро́гаў)

3) стрэ́лка f. (у прыла́дах)

4) Math. пака́зьнік -а m. (ступе́ні, ко́раня)

2.

v.t.

1) упі́сваць, запі́сваць, зано́сіць (у сьпіс)

2) рабі́ць індэ́кс, пералі́к

•

- the index finger

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

ГЕ́РМА

(грэч. hermēs),

чатырохгранны слуп, завершаны скульпт. выявай галавы першапачаткова бога Гермеса (адсюль назва), потым стараж. багоў, з 5 ст. да н.э. і партрэтнымі выявамі дзярж. дзеячаў, філосафаў і інш. У ант. эпоху герма — пераважна межавы знак, паказальнік дарог, з 16 ст. — від дэкар. і садова-паркавай скульптуры.

т. 5, с. 175

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

флюга́рка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.

1. Эмблема карабля, змешчаная таксама і на рэчах, якія належаць караблю ці адносяцца да яго (шлюпкі, буйкі і пад.). // Флажок з гэтай эмблемай.

2. Рухомая жалезная труба, якая ўстанаўліваецца над дымавой або выцяжной трубой і аблягчае выхад дыму пры ветры.

3. На чыгунцы — стрэлачны паказальнік на стрэлках-пераводах.

4. Разм. Тое, што і флюгер (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

pointer

[ˈpɔɪntər]

n.

1) паказа́льнік -а m.; стрэ́лка f. (гадзі́ньніка)

2) informal інфарма́цыя, пара́да f

3) по́йнтэр -а m., вы́жал -ла m. (паро́да паляўні́чых саба́каў)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

прадме́тны

1. gégenständlich, sáchlich; objektív;

прадме́тны паказа́льнік Sáchverzeichnis n -ses, -se, Sáchregister n -s, -;

2. (пра навучанне) Léhrfach-;

◊

прадме́тны ўрок éine práktische [ánschauliche] Léhre

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

wskaźnik

м.

1. паказальнік, індэкс, паказчык;

wskaźnik cen — індэкс цэн;

2. хім. індыкатар

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)