Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Erhábenheit
f
1) -, -en узвы́шша, паго́рак, узго́рак
2) - вы́пукласць, рэль- е́фнасць
3) - ве́ліч; узвы́шанасць, высакаро́днасць
4) - перава́га
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Erhébung
f -, -en
1) узвышэ́нне; паго́рак, узго́рак
2) рассле́даванне, збіра́нне (звестак)
3) спагна́нне (платы, падатку)
4) паўста́нне; бунт
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
шмыгану́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак.
Разм. Тое, што і шмыгнуць. [Петрык:] — Ты [Антусёк] дазволу не пытай — Шмыганём употай: Хай злуе важаты, хай Нас шукае потым...Гілевіч.Пакуль мама карміла малога, нянька ціхенька шмыганула за дзверы.Брыль.Вулька зразумела, ці мо адчула, што гаворка павінна весціся без яе, устала з лаўкі і шмыганула ў сенцы.Кулакоўскі.Дарога спусцілася ў лагчынку, паднялася на пагорак, павярнула направа і шмыганула ў хвойнік.Сачанка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
го́рба Насып зямлі; невялікі пагорак; сумёт снегу; пясчаная дзюна (Ваўк.Сцяшк., Я. Брыль. Птушкі і гнёзды, 1964, 19).
Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)
ГРО́ДЗЕНСКІ ГІСТО́РЫКА-АРХЕАЛАГІ́ЧНЫ ЗАПАВЕ́ДНІК.
Створаны ў 1967 у Гродне на тэр. Замкавай Гары, якая займае трохвугольны пагорак на мысе, утвораным пры ўпадзенні р. Гараднічанка ў Нёман. У 12—17 ст. тут існаваў Гродзенскі Стары замак, на паўн. рагу яго размяшчаўся Гродзенскі княжацкі церам, у цэнтр. частцы — Гродзенская Ніжняя царква, на месцы якой пазней пабудавана Гродзенская Верхняя царква. У 1580 тут пабудаваны палац Стафана Баторыя, у будынку якога цяпер размяшчаецца Гродзенскі гісторыка-археалагічны музей.
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
старажы́л, ‑а, м.
Той, хто жыве шмат гадоў па адным месцы. Я ж сустрэў Дземідзёнка, калі ён лічыўся ўжо на Ганчарнай вуліцы старажылам.Чыгрынаў.Таму спытаў я: — Хто тут жыў Перад вайной, у гэтым доме? — І адказаў мне старажыл: — Былі гаспадары, вядома, І гэты бэз іх і вішняк.Танк.//звычайнамн. (старажы́лы, ‑аў). Карэнныя жыхары якой‑н. мясцовасці (у адрозненне ад перасяленцаў). Ніхто з старажылаў вёскі Кастрыца на Лепельшчыне не памятае, з якога часу пагорак пачалі называць Царкавішчам.Штыхаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пагу́ракПагорак, узгорак на лузе ці на полі (Віц.Нік. 1895, Дрыс.Бел. дакастр. проза, 257, Жытк., Палессе Талст., Паст., Сміл.Шат., Стол.).
Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)
гара́
1. Узвышша, любое высокае месца, высокі ўзгорак (БРС).
2. Невысокі марэнавы або пясчаны ўзгорак, звычайна круглы або закруглены ці стромкі з аднаго боку; гравійны пагорак (Рэч., Слаўг., Стол., Шчуч.).
3. Высокі бераг ракі (Дубр., Крыч.).
4. Высокае поле (Ваўк.Сцяшк., Рэч., Слаўг.).
5. Снежны пагорак; сумёт (Крыч., Слаўг.).
□ ур. Жаромская Гара (лес, поле) каля в. Улукі Слаўг.
Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)
Паўзком узабрацца на што‑н., куды‑н. Змоўшчыкі на карачках успаўзлі на снежны вал і рынуліся да запаветнай лаўкі.Нядзведскі.Вунь на лісцік дзяцеліны ўспаўзла «божая кароўка», расправілі чырвоныя надкрыллі і знікла.Даніленка.//Разм. Павольна ўзысці, уз’ехаць на што‑н., куды‑н. Вось фурманка ўспаўзла на пагорак і адтуль стала відаць, што насустрач, па дарозе, марудна ідуць два чалавекі.Сачанка.Грукат няспынна нарастаў, узмацняўся, і, нарэшце, на лінію акопаў успаўзлі адзін за адным тры.. танкі.Машара.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)