падво́чны, ‑ая, ‑ае.

Які знаходзіцца пад вокам, ніжэй вока. Падвочныя мяшкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

náchstehend

1.

a насту́пны, ніжэйпада́дзены

2.

adv ніжэ́й

im ~en — ніжэ́й (паведамляю і г.д.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

lower​1 [ˈləʊə] adj. ні́жні, ніжэ́йшы;

the lower lip/teeth ні́жняя губа́/ні́жнія зу́бы;

on a lower floor паве́рхам ніжэ́й;

the lower classes ніжэ́й шыя кла́сы (грамадства)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

падво́чнічны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які знаходзіцца пад вачніцамі, ніжэй вачніц. Падвочнічныя залозы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паўпадва́л, ‑а, м.

Памяшканне пад першым паверхам, размешчанае часткова ніжэй узроўню зямлі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

p.p.m.

= poniżej poziomu morza — ніжэй узроўню мора

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

thereunder [ˌðeərˈʌndə] adv. law, fml ніжэ́й (у дакументах); пад гэ́тым, пад тым

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

субальпі́йскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да высакагорных раёнаў, размешчаных ніжэй альпійскага пояса.

[Ад лац. sub — пад і слова альпійскі.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сярэ́дні, -яя, -яе.

1. Які знаходзіцца ў сярэдзіне, паміж якімі-н. крайнімі пунктамі, велічынямі і пад.; прамежкавы.

Сярэдняе цячэнне ракі.

С. ўзрост.

2. Які ўяўляе сабой велічыню, атрыманую дзяленнем сумы некалькіх велічынь на іх колькасць.

Сярэдняя зарплата за год.

Сярэдняя вага.

Сярэдняя хуткасць цягніка.

Сярэдняе (наз.) арыфметычнае.

3. Пасрэдны; ні добры, ні благі.

С. студэнт.

Сярэднія поспехі.

4. Не вышэй звычайнага ўзроўню, нормы.

Сярэднія патрабаванні.

Чалавек сярэдняга росту.

○

Сярэдняе вуха — поласць за барабаннай перапонкай, перад унутраным вухам.

◊

Вышэй (ніжэй) сярэдняга — вышэй (ніжэй) якой-н. нормы.

У сярэднім — зыходзячы з сярэдніх велічынь, паказчыкаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

іміта́цыя, -і, ж.

1. гл. імітаваць.

2. Падробка чаго-н. пад што-н., выкананая з матэрыялу-заменніка.

І. сцяны пад мармур.

3. Паўтарэнне музычнага матыву ў другім голасе на які-н. інтэрвал вышэй або ніжэй (спец.).

|| прым. імітацы́йны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)