reprint

[ˈri:prɪnt]

n.

но́вае выда́ньне, перавыда́ньне (кні́гі або́ і́ншай публіка́цыі)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

пераключы́цца, -ючу́ся, -ю́чышся, -ю́чыцца; зак.

Накіравацца на што-н. іншае, новае; перайсці на іншы від працы, на другую работу.

Размова пераключылася на іншую тэму.

П. на педагагічную работу.

|| незак. пераключа́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.

|| наз. пераключэ́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

перахрысці́ць

1. bekréuzigen vt; ségnen vt;

2. úmtaufen vt (даць новае імя)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

летазлічэ́нне, ‑я, н.

Сістэма вызначэння часу па гадах ад якой‑н. важнай гістарычнай даты. Новае летазлічэнне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

не... (а таксама ня...), прыстаўка.

Надае слову:

1) новае, процілеглае значэнне, напр., невясёлы (сумны);

2) тое ж, але з адценнем абмежаванасці, напр., неблагі;

3) значэнне адмаўлення таго, што абазначае дадзенае слова без гэтай прыстаўкі, напр.: неакуратны, непаспяховы, недалёка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

inventive

[ɪnˈventɪv]

adj.

1) вынахо́длівы, здо́льны ствара́ць, вынахо́дзіць но́вае

2) вынахо́дніцкі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

анагра́ма, ‑ы, ж.

Перастаноўка літар у слове, пры якой атрымліваецца новае слова, напрыклад: нос — сон, ліпа — піла.

[Грэч. anagramma.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дэманта́ж, ‑у, м.

Разборка машын, станкоў, абсталявання і інш. пры рамонце або перамяшчэнні іх на новае месца.

[Фр. démontage.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перайма́льнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць пераймальнага. У пераймальнасці пачынаючага паэта прабіваецца і мацнее нешта самастойнае, сваё, новае. Перкін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вли́ться прям., перен. улі́цца;

вода́ влила́сь в бассе́йн вада́ ўліла́ся ў басе́йн;

вли́лось но́вое подкрепле́ние уліло́ся но́вае падмацава́нне.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)