заме́р 1, ‑у, м.
Спец. Дзеянне паводле знач. дзеясл. замерваць — замераць.
заме́р 2, ‑у, м.
Разм. Намер, задума. Карызна прыехаў з пэўным рашучым замерам: ён наважыўся, нарэшце, пагаварыць начыста з Рачкоўскім. Зарэцкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пахва́льны
1. (содержащий похвалу) похва́льный; ле́стный, одобри́тельный;
п. во́дзыў — похва́льный (ле́стный, одобри́тельный) о́тзыв;
2. (заслуживающий похвалы) похва́льный;
п. наме́р — похва́льное наме́рение
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
beábsichtigen
vt мець наме́р, наме́рвацца, збіра́цца (што-н. рабіць)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
жані́х, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.
1. Мужчына, які мае нявесту; будучы муж нявесты.
Пазнаёміцца з жаніхом сяброўкі.
2. Мужчына, які ўступае ў шлюб, у час шлюбнай цырымоніі і ўрачыстасці.
Павіншаваць жаніха з нявестай.
3. Халасты мужчына, які мае намер жаніцца.
|| ласк. жанішо́к, -шка́, мн. -шкі́, -шко́ў, м.
|| прым. жаніхо́ўскі, -ая, -ае (разм.).
Ж. выгляд.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
intention [ɪnˈtenʃn] n. (of) наме́р; план; мэ́та; заду́ма;
He has no intention of going abroad. У яго няма намеру ехаць за мяжу.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
меркава́ць
(польск. miarkować, ад ням. merken)
1) разважаць, думаць; рабіць дапушчэнні;
2) мець намер, план.
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
zamiar, ~u
м. замер; намер; задума;
bez złych ~ów — без дрэнных намераў;
powziąć zamiar — прыняць рашэнне; задумаць;
mam zamiar to zrobić — я маю намер гэта зрабіць
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
помышле́ние ср., уст., книжн.
1. ду́мка, -кі ж.; (размышление) ро́здум, -му м.;
2. (намерение) наме́р, -ру м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
Зага́д ’распарадженне’. Рус. дыял. зага́д, кур., арл., смал., калуж., уладз., ’тое, што загадана, задума, намер’, смал., зах. ’распараджэнне, наказ’. Бязафіксны наз. ад дзеяслова загадаць ’мець намер’ > ’даручаць’ > ’наказаць, распараджацца’. Толькі ў бел. літар. мове замацавалася знач. ’афіцыйнае распарадженне’, прычым яно звязана з адпаведным значэннем у дзеяслова, а таму замацаванне, відаць, адбывалася адначасова ў дзеяслове і назоўніку. Яшчэ ў Насовіча зага́ды ’затеи, выдумки’, зага́дываць ’затевать’, ’повелевать, управлять, распоряжаться’, зага́дчык ’затейщик’, ’распорядитель’, зага́дны ’затейливый, загадочный’. Таму верагодна, што замацаванне сучасных значэнняў адбывалася ў асноўным у сав. час.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
наме́раны 2 і наме́ран, ‑рана; у знач. вык., з інф.
Які мае намер што‑н. зрабіць. [Азаркевіч:] Дык вось што я вам скажу: чужою галавою я жыць не намераны. Гурскі. Увесь век мы жыць Тут намераны. Прыходзька.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)