whip
[hwɪp]
1.
v., whipped or whipt, whipping
2.
v.t.
1) удара́ць; біць; лупцава́ць; сьцёбаць, паганя́ць
to whip a horse on — паганя́ць каня́ пу́гай
2)
а) зрыва́ць, зьдзіра́ць зь сябе́
He whipped off his coat — Ён сарва́ў зь сябе́ плашч
б) схапі́ць, накі́нуць на сябе́
She whipped on her robe — Яна́ накі́нула на сябе́ капо́ту
3) узбуджа́ць, уздыма́ць, падахво́чваць
to whip up some enthusiasm — уздыма́ць энтузія́зм
4) зьбіва́ць (я́йка, сьмята́ну)
5) закіда́ць ву́ду
3.
v.i.
шуга́ць
The thief whipped behind a corner and escaped — Зло́дзей шугану́ў за рог і ўцёк
4.
n.
1) пу́га f., бізу́н -а́ m.
2) сьцёбаньне n. (пу́гай, бізуно́м)
3) кіраўні́к парля́мэнцкай фра́кцыі
4) фурма́н -а́ m.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
überlegen
I
vt (über A) разм.
1) кла́сці, палажы́ць (што-н. на што-н.)
2) накі́нуць (паліто)
II
vt, часцей sich (D) ~ абду́мваць, узва́жаць, меркава́ць
gut überlégt — до́бра пра́думана
III
1.
a (D an D – каго-н. у чым-н.)
1) які́ пераўзыхо́дзіць (у чым-н.)
j-m an Kraft ~ sein — пераўзыхо́дзіць каго́-н. у сі́ле
2) напы́шлівы, фанабэ́рысты, які́ глядзі́ць звысоку
ein ~es Lächeln — пага́ры́лівая ўсме́шка
2.adv з вялі́кай перава́гай, упэўнена
~ in Führung sein — ве́сці (гульнр) з вялі́кай перава́гай
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)