аўто́граф, ‑а, м.

Тэкст твора, напісаны рукой аўтара; аўтарскі рукапіс. Аўтограф паэмы «Бандароўна». // Уласнаручны подпіс, надпіс. Аўтограф Якуба Коласа.

[Грэч. autos — сам і grapho — пішу.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

этыке́тны ​1, ‑ая, ‑ае.

Кніжн. Які адпавядае этыкету. Этыкетная ўсмешка.

этыке́тны ​2, ‑ая, ‑ае.

Абазначаны на этыкетцы. Этыкетны надпіс.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

грыф​III м. (штэмпель, надпіс) Námensstempel m -s, -, Faksímilestempel m

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

грыф³, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Штэмпель з узорам чыйго-н. афіцыйнага подпісу, а таксама адбітак з гэтага штэмпеля.

2. Спецыяльны надпіс на кнігах і дакументах, які вызначае правілы карыстання імі.

Брашура з грыфам «На правах рукапісу».

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вы́чаканіць prägen vt, schlágen* vt; ziselíeren vt (надпіс і г. д.)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

epigraph [ˈepɪgrɑ:f] n.

1. эпі́граф

2. на́дпіс (на будынку, грабніцы і да т.п.)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

trespasser [ˈtrespəsə] n. правапаруша́льнік; “Tres passers will be prosecuted” «Паруша́льнікі бу́дуць пакара́ныя» (надпіс)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

даро́ўны, -ая, -ае.

1. Падораны кім-н., атрыманы ў падарунак.

Д. сервіз.

2. Які пацвярджае падарунак.

Д. надпіс.

3. у знач. наз. даро́ўная, -ай, мн. -ыя, -ых, ж. Дакумент, які замацоўвае падараваную маёмасць за тым, хто атрымаў яе (спец.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Überschrift

f -, -en на́дпіс, загало́вак

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

beschríften

vt рабі́ць на́дпіс, надпі́сваць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)