паліксен, ‑у, м.

Спец. Найбольш распаўсюджаны мінерал з групы самароднай плаціны.

[Ад грэч. polýs — многа і xénos — чужы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тытанамагнетыт, ‑у, М ‑тыце, м.

Мінерал падкласа складаных вокіслаў; разнавіднасць магнетыту.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

каалініт, ‑у, М ‑ніце, м.

Мінерал, састаўная частка большасці глін, асабліва каалінавых.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хрызакола, ‑ы, ж.

Мінерал класа сілікатаў блакітнага, зялёнага, сіняга колеру; медная руда.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шпатавы, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да шпату 1. Шпатавы мінерал.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Minerál

n -s, -e i -li¦en мінера́л; pl вы́капні

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

малібдэніт, ‑у, М ‑ніце, м.

Мінерал свінцова-шэрай афарбоўкі, з якога атрымліваюць малібдэн.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

селеністы, ‑ая, ‑ае.

Які мае ў сваім саставе селен. Селеністы мінерал. Селеністая медзь.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

авантурын, ‑у, м.

Разнастайнасць дробназярністага кварцу; мінерал, які ужываецца для ўпрыгожанняў і мастацкіх вырабаў.

[Фр. aventurine.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кальцыт, ‑у, ДМ ‑цыце, м.

Мінерал, састаўная частка вапняку, мармуру і інш.; вапнавы шпат.

[Ад лац. calx, calcis — вапна.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)