Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
харч (род. ха́рчу) м. пи́ща ж., пита́ние ср.; продово́льствие ср.;
мясны́ х. — мясна́я пи́ща;
запа́сы ~чо́ў — запа́сы продово́льствия
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
БУЛЁН
(франц. bouillon),
чысты, нічым не запраўлены мясны адвар. У беларусаў булён (крышаны) — традыц. рэдкая страва, якую вараць з крышанай бульбы і морквы, заскварваюць салам з цыбуляй, кавалачкамі сялянскай каўбасы, летам прыпраўляюць пер’ем цыбулі, кропам. Часам булён не заскварваюць, а забельваюць.
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
фаршмкул das Geháckte (sub); Háckfleisch n -es (мясны); Füllsel n -s, -, Füllung f -, -en (начынка)
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
булёнм
1. Brühe f -, -n; Bouillon [bul´jɔ̃: і bul´jɔŋ] f -, -s;
мясны́ булён Fléischbrühe f;
куры́ны булён Hǘhnerbrühe f
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
baron
[ˈbærən]
n.
1) баро́н -а m. (ты́тул)
2) informal магна́т -а m., бу́йны прамысло́вец
a coal (beef) baron — ву́гальны (мясны́) магна́т
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
ВАНТРАБЯ́НКА,
традыцыйны бел.мясны выраб. Лакальная назва патрашанка. Адвараныя, дробна парэзаныя, пасоленыя свіныя вантробы (лёгкія, печань, сэрца, ныркі), а таксама галавізна, прыпраўленыя часнаком, перцам і інш. спецыямі, перамешваюць, кладуць у тоўстыя свіныя кішкі ці страўнік і зноў вараць або падпякаюць у печы. Потым на 1—1,5 сутак прыціскаюць гнётам. Ядуць халодную. На З Беларусі вантрабянку называюць сальцісонам.
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
rzymski
rzymsk|i
рымскі;
cyfry ~ie — рымскія лічбы;
pieczeń ~a кул.мясны рулет
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
Верашча́ка, верашча́ка і т. п. ’мясны адвар з рабрынкамі, каўбасой, мясам, падбіты мукой’ (БРС, Нас., Шат., Сцяшк. МГ, Вешт.). Параўн. рус.вереща́га, вереща́нка ’яешня’. Польск.wereszczaka ’тс’ запазычана з бел. мовы. Брукнер (606) лічыць, што гэта «od wrzasku», верашчання. Таксама Даль («верещит, шипит на сковороде») і Фасмер, 1, 298. Іншае тлумачэнне ў матэрыялах Карловіча: «Wereszczak był to sławny kucharz Augusta III, a od niego nazwa co do sposobu dawania kiełbasy» (гл. Карловіч, 4, 91).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
БУЙНА́Я БЕ́ЛАЯ ПАРО́ДА свіней. Выведзена ў сярэдзіне 19 ст. ў Вялікабрытаніі складаным узнаўленчым скрыжаваннем мясц. познаспелых даўгавухіх свіней са скараспелымі кітайскімі і мнагаплоднымі неапалітанскімі. У канцы 19 — пач. 20 ст. завезена ў Расію, дзе на яе аснове выведзены буйныя белыя свінні трох тыпаў прадукцыйнасці: мясны, мяса-сальны і сальны. Пашыраны ў краінах Еўропы, ЗША Канадзе, Кітаі, Карэі, Японіі, Новай Зеландыі. На Беларусі выведзены бел. тып буйной белай пароды — БКБ-1 (1975) і заводскія тыпы — «Мінскі» адкормачны і «Віцебскі» мясны (1990). Буйная белая парода — асн. планавая парода універсальнага кірунку прадукцыйнасці на Беларусі (больш за 70% ад агульнага пагалоўя пародных свіней). Гадуецца амаль паўсюдна, выкарыстоўваецца для прамысл. скрыжавання з інш. пародамі, для мяснога і беконнага адкорму маладняку і для сальнага — дарослых жывёл.
Свінні моцнай канстытуцыі, з тулавам сярэдняй даўжыні, сярэднім кумпяком, з моцнымі правільна пастаўленымі нагамі, маюць невял. галаву, прамастаячыя вушы. Маса дарослых кныроў 310—350 кг, матак 230—250 кг і больш, даўж. тулава адпаведна 183 і 167 см, пладавітасць 11—12 парасят за апарос.