Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Вядзме́дзь, таксама нядзведзь ’мядзведзь’ (Інстр. II). Рус.дыял.ведме́дь, укр.ведмі́дь (дыял.медві́дь). Гэтыя словы ўзніклі перастаноўкай складоў з прасл.*medvědь (*medhu̯‑ēd‑is), літаральна ’мёдаед’: ст.-рус., ст.-слав.медвѣдь, бел.мядзве́дзь, рус.медве́дь, польск.дыял.miedźwiedź, чэш.medvěd, балг.медве́д, серб.-харв.мѐдвјед і г. д. Першапачатковая і.-е. назва захоўваецца ў грэч.ἄρκτος, лац.ursus, ст.-інд.ŕ̥kšas ’мядзведзь’. Славяне замянілі першапачатковае і.-е. слова апісальным выразай з меркаванняў табу (падобнае сустракаецца, напр., у ням. мове, дзе Bär ’мядзведзь’ азначае літаральна ’карычневы’). Гл. Фасмер, 2, 589; Бернекер, 2, 30 і далей; Клюге, 50–51.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
бу́рый бу́ры;
бу́рый у́голь бу́ры ву́галь;
бу́рый железня́к бу́ры жалязня́к;
бу́рый медве́дь бу́ры мядзве́дзь.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
во́сенню, прысл.
У асенні час. У лесе ежы восенню было багата, Таму і растаўсцець Мядзведзь не ў меру змог.Корбан.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Ме́ка (дзіцячае) ’мядзведзь’ (Янк. 2, Сцяшк.), рус.смал. ’нячысцік, якім у цемры палохаюць дзяцей’, ст.-рус.мека ’мядзведзь’, ц.-слав.мечька, чэш., ст.-слав.мечька ’тс’, серб.-харв.ме̏чка ’мядзведзіца’, макед.мечар, балг.мечка, мечкон, мечкун, мечок, мечор ’мядзведзь (самец)’. Ме́ка ад мечка, якое з’яўляецца скарочанай табуістычнай формай ад medvědь (Бернекер, 2, 30; Брукнер, KZ, 43, 307; Фасмер, 2, 613). Мена d > č, як t > č у чэш.kočka (ад kot) ’кошка’ (БЕР, 3, 777–8).