манага́мія, -і, ж. (спец.).

Форма шлюбу, пры якой адзін мужчына можа ўтвараць сям’ю толькі з адной жанчынай; аднашлюбнасць.

|| прым. манага́мны, -ая, -ае і манагамі́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

grown​1 [grəʊn] adj. даро́слы;

a grown man даро́слы мужчы́на

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

вышыва́льшчык, ‑а, м.

Мужчына, які займаецца вышываннем.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мужчы́нскі, -ая, -ае.

1. гл. мужчына.

Мужчынская кампанія.

2. Такі, як у мужчыны, уласцівы мужчыну.

М. голас.

3. Які мае адносіны да мужчынскага полу (спец.).

Мужчынскае суквецце.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мнагажэ́нец, ‑нца, м.

Мужчына, у якога некалькі жонак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

guy [gaɪ] n. infml хло́пец, мужчы́на;

a tough guy круты́ хло́пец

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

male​1 [meɪl] n.

1. мужчы́на; асо́ба мужчы́нскага по́лу

2. саме́ц

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Mánnsperson

f -, -en разм. мужчы́на

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

mannish

[ˈmænɪʃ]

adj.

як мужчы́на; мужчы́нападо́бны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

аўдаве́лы, ‑ая, ‑ае.

Які стаў удаўцом (удавой). Аўдавелы мужчына.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)