прама́я сущ. пряма́я;

праве́сці ~му́ю — мат. провести́ пряму́ю;

адле́гласць па ~мо́й — расстоя́ние по прямо́й

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

анёл, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. У рэлігійных уяўленнях: звышнатуральная істота, служыцель Бога і яго пасланец да людзей (малюецца ў выглядзе крылатага хлопчыка).

2. Ласкавы зварот да каго-н. (разм.).

А. мой.

◊

Дзень анёла — імяніны.

|| памянш. анёлак, -лка, мн. -лкі, -лкаў, м.

|| прым. анёльскі, -ая, -ае.

А. характар (вельмі добры).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

знаёмы

1. прил. знако́мый, изве́стный;

~мая мело́дыя — знако́мая (изве́стная) мело́дия;

2. прил. знако́мый;

мы з ім ~мыя — мы с ним знако́мы;

3. в знач. сущ. знако́мый;

гэ́та мой з. — э́то мой знако́мый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

візаві́

(фр. vis-à-vis)

1) твар у твар, адзін насупраць другога (сядзець в.);

2) той, хто знаходзіцца насупраць (мой в.).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Бо́жа и бо́жа м. (звательная форма от Бог) Бо́же и бо́же межд.;

◊ б. збаў — бо́же упаси́;

барані́ (крый) б. — не дай (изба́ви, упаси́, не приведи́) бог;

даруй б. — поми́луй бог; прости́ го́споди;

б. мой! — бо́же мой! бог мой!;

дай б. на́шаму цяля́ці во́ўка спайма́ці — посл. дай бо́же на́шему теля́ти во́лка пойма́ти

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Léidwesen

n -s сму́так, жаль

zu méinem ~ — на (мой) жаль

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

пряма́я

1. мат. прама́я, -мо́й ж.;

провести́ пряму́ю праве́сці праму́ю;

2. в др. знач. прама́я, -мо́й ж.; (без изгибов — ещё) про́сты;

расстоя́ние по прямой адле́гласць па прамо́й;

3. грам. про́сты;

пряма́я речь про́стая мо́ва.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

partner [ˈpɑ:tnə] n. партнёр; кампаньён;

He’s my tennis partner. Ён мой партнёр па тэнісе.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

узго́ркавы, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і узгорысты. Полькі раздолля ты дорыш жыццю, Край мой узгоркавы, край мой лясны! Гілевіч. Паходня .. углядаўся ў маляўнічы ўзгоркавы краявід, крануты першымі подыхамі восені. Хадкевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

канёк¹, канька́, мн. канькі́, канько́ў, м.

1. гл. конь.

2. Месца сыходжання нахіленых плоскасцей двухсхільнага даху, вільчык страхі.

3. Разное ўпрыгожанне ў выглядзе конскай галавы на канцы падоўжнага бруса, што ўтварае верхні край страхі.

Разны к. упрыгожвае дах.

4. перан. Любімая тэма размовы, любімы занятак каго-н.

Чытанне вершаў было яго каньком.

Акардэон — мой к.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)