Ánzahl

f -, -en (пэўная) ко́лькасць

éine gróße ~ — мно́ства, бе́зліч

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

сегмента́цыя, ‑і, ж.

1. Дзяленне цела некаторых жывёл на шэраг участкаў — сегментаў.

2. Драбленне яйца на мноства клетак пры развіцці зародка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

multitude [ˈmʌltɪtju:d] n. (of)

1. вялі́кае мно́ства;

a multitude of problems/birds вялі́кае мно́ства прабле́м/пту́шак

2. fml нато́ўп

3. the multitude ма́сы;

The truth was hidden from the multitude. Праўда была ўтоена ад мас.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

туры́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Той, хто займаецца турызмам. Яркае хараство берагоў і гарадоў, багатая гісторыя прыводзяць у Італію мноства турыстаў. «Полымя».

[Фр. touriste.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

army

[ˈɑ:rmi]

n., pl. -mies

1) а́рмія f.; во́йска n.

2) Figur. мно́ства n., вялі́кая ко́лькасьць

an army of ants — мно́ства мура́шак

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

Myriáde

f -, -n (вялі́кае) мно́ства; pl мі- рыя́ды, про́цьма, бе́зліч

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

апера́тар

(лац. operator = выканаўца)

1) спецыяліст, які кіруе работай якога-н. механізма або ўстаноўкі;

2) тое, што і кінааператар, 3) мат. правіла, якое дазваляе кожны элемент аднаго мноства супаставіць з пэўным элементам другога мноства.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

hail​1 [heɪl] n.

1. град

2. пато́к, град, мно́ства;

a hail of reproaches град папро́каў

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

адрэ́зак, -зка, мн. -зкі, -зкаў, м.

1. Невялікі адрэзаны кавалак чаго-н., адцінак.

А. дошкі.

2. Частка чаго-н., што вымяраецца ў прасторы або часе.

А. шляху.

○

Адрэзак прамой — мноства (частка прамой), якое складаецца з двух розных пунктаў і ўсіх пунктаў, якія ляжаць паміж імі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

полк, палка́, мн. палкі́, палко́ў, м.

1. Вайсковая адзінка, якая звычайна ўваходзіць у склад дывізіі або брыгады.

Гвардзейскі п.

Авіяцыйны п.

2. перан., каго (чаго). Мноства, натоўп (разм.).

П. памочнікаў.

◊

У нашым палку прыбыло (разм.) — нас стала больш.

|| прым. палкавы́, -а́я, -о́е (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)