чацвярта́к, -вертака́, мн. -вертакі́, -вертако́ў, м. (уст.).

1. Сярэбраная манета вартасцю ў чвэрць рубля, дваццаць пяць капеек.

2. Чвэрць надзела (пра зямлю).

На жвірыстым чацвертаку нічога не расло.

|| прым. чацвертако́вы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

сестэ́рцый, ‑я, м. і сестэ́рцыя, ‑і, ж.

У Старажытным Рыме — дробная разменная манета.

[Лац. sestertius.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фынь, ‑я, м.

Дробная разменная манета Кітайскай Народнай Рэспублікі, роўная 1/100 юаня.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

экю́, нескл., м.

Старажытная французская сярэбраная або залатая манета з малюнкам геральдычнага шчыта.

[Фр. écu.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Алты́н ’манета’ (Нас.) < тат. алтын ’золата, залатая манета’, гл. Фасмер, 1, 72; Шанскі, 1, А, 81.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

біло́нны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да білону (у 2 знач.). Білонная манета.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дука́т, ‑а, М ‑каце, м.

Старадаўняя сярэбраная, затым залатая манета ў некаторых заходнееўрапейскіх краінах.

[Іт. ducato.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пе́са, нескл., н.

Грашовая адзінка і разменная манета некаторых дзяржаў Лацінскай Амерыкі і Філіпін.

[Ісп. peso.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цэхі́н, ‑а, м.

Старадаўняя венецыянская залатая манета, якая хадзіла і ў іншых краінах Еўропы.

[Іт. zecchino.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

counterfeit​2 [ˈkaʊntəfɪt] adj. падро́блены, фальшы́вы, падло́жны;

a counterfeit coin фальшы́вая мане́та

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)