andrusowski

гарэзлівы, свавольны;

~e maniery — вулічныя манеры

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

каке́цтва, ‑а, н.

Паводзіны, манеры какеткі (у 1 знач.); какетнічанне. Стройненькая, чарнявая сцюардэса з мілым французскім какецтвам дэманстравала нам сваё веданне рускай мовы. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

банто́н

(фр. bon ton = добры тон, добрыя манеры)

свецкая пачцівасць, далікатнасць у абыходжанні.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

шаржы́раваць

(фр. charger)

апісваць, адлюстроўваць каго-н. або што-н. у манеры шаржа.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

вы́чварна прысл. gezíert, gekünstelt (пра манеры); geschráubt, maniríert (пра літаратурны стыль); geschnörkelt, verschnörkelt (пра почырк)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

цыга́ншчына, ‑ы, ж.

Разм.

1. Стыль рускіх рамансаў і іх выканання, створаны пад уплывам цыганскіх мелодый і цыганскай манеры выканання.

2. Песні, рамансы такога стылю.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

höfisch

a

1) прыдво́рны

2) вы́танчаны (пра манеры)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

правінцыялі́зм, ‑у, м.

1. Уст. Погляды і манеры, звязаныя з жыццём у глухой мясцовасці, правінцыі.

2. Слова або выраз, уласцівыя абласной, а не літаратурнай мове; дыялектызм.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

polor, ~u

м.

1. глянец;

2. добрыя манеры

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

tawdry [ˈtɔ:dri] adj.

1. безгусто́ўны, крыклі́вы, мішу́рны;

tawdry finery мішура́

2. пампе́зны (пра стыль, манеры)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)