БЕЗАСКО́ЛАЧНАЕ ШКЛО,

ліставое шкло, якое пры ўдары ці засяроджаным ціску не дае вострых асколкаў. Атрымліваюць загартоўваннем або склейваннем лістоў сілікатнага (сілікатнага і арган.) шкла арган. рэчывам. Выкарыстоўваюць пераважна для шклення трансп. сродкаў.

т. 2, с. 373

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Мушка́т ’хатняя кветка мушкат’ (Бяльк.), відаць, пеларгонія духмяная, Pelargonium graveolens. Названа так паводле падабенства лістоў. Тое ж і ў чэш. мове: muškát ’пеларгонія’ (Махэк, Jména, 108).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

я́блынька, ‑і, ДМ ‑ньцы; Р мн. ‑нек; ж.

Памянш.-ласк. да яблыня; невялікая яблыня. Маладыя яблынькі.. самымі вяршкамі выглядалі паверх жыта. Чорны. Гэтак хораша распускаюцца яблынькі над вільготнымі шэрымі градамі, зубкаватыя лісточкі бярозы і лапкі памазаных мёдам кляновых лістоў. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

анізафілі́я

(ад аніза- + -філія)

неаднолькавы памер лістоў на адным і тым жа парастку ў некаторых раслін.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

мезафі́л

(ад меза- + гр. phyllon = ліст)

асноўная тканка лістоў раслін (парэнхіма), у клетках якой змяшчаецца хларафіл.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

піяса́ва

(парт. piasava, з індз.)

валакно з лістоў некаторых трапічных пальмаў, якое выкарыстоўваецца для вырабу вяровак.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

стапа́ ​1, ‑ы; мн. стопы, стоп; ж.

Спалучэнне націскнога з адным ці двума ненаціскнымі складамі, якое заканамерна паўтараецца ў вершаваным радку.

стапа́ ​2, ‑ы; мн. стопы, стоп; ж.

Адзінка падліку пісчай паперы, роўная 1000 лістоў (да ўвядзення метрычнай сістэмы мер раўнялася 480 лістам).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Тлушча́нка ’расліна Pinguicula L.’ (Кіс.)· Калька лацінскай назвы расліны, параўн. лац. pinguiculus, памянці, ад pinguis ’тлусты, тоўсты’, укр. товстя́нка ’расліна Pinguicula L.’, рус. жиря́нка ’тс’ з-за мясістасці лістоў расліны.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

афілі́я

(ад а- + -філія)

адсутнасць лістоў у раслін, звычайна ў выніку рэдукцыі 2, напр. у кактусаў, горнага саксаула.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

пі́та

(ісп. pita)

валокны з лістоў амерыканскай агавы, з якіх вырабляюцца вяроўкі, канаты, рыбалоўныя сеткі, папера і інш.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)