брашу́ра, ‑ы, ж.

Неперыядычнае выданне ў выглядзе некалькіх збрашураваных лістоў друкаванага матэрыялу аб’ёмам звыш чатырох, але не больш чым 48 старонак, як правіла, у вокладцы. Стол увесь час быў завалены разгорнутымі кнігамі, брашурамі, даведнікамі і сшыткамі. Дуброўскі.

[Фр. brochure.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

газе́та

(іт. gazzetta)

перыядычнае, звычайна штодзённае друкаванае выданне ў выглядзе вялікіх лістоў, у якім змяшчаюцца матэрыялы пра бягучыя падзеі.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

transpire

[trænˈspaɪr]

v.i.

1) адбыва́цца, здара́цца

2) выдзяля́цца, выпаро́ўвацца (з аргані́зму, лісто́ў)

3) Figur. выяўля́цца (пра таямні́цу)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

гетэрафілі́я

(ад гетэра- + гр. phyllon = ліст)

наяўнасць у лістоў рознай формы на адной расліне.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

філата́ксіс

(ад гр. phyllon = ліст + taksis = размяшчэнне па парадку)

размяшчэнне лістоў на сцябле расліны.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Мушка́т ’хатняя кветка мушкат’ (Бяльк.), відаць, пеларгонія духмяная, Pelargonium graveolens. Названа так паводле падабенства лістоў. Тое ж і ў чэш. мове: muškát ’пеларгонія’ (Махэк, Jména, 108).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

я́блынька, ‑і, ДМ ‑ньцы; Р мн. ‑нек; ж.

Памянш.-ласк. да яблыня; невялікая яблыня. Маладыя яблынькі.. самымі вяршкамі выглядалі паверх жыта. Чорны. Гэтак хораша распускаюцца яблынькі над вільготнымі шэрымі градамі, зубкаватыя лісточкі бярозы і лапкі памазаных мёдам кляновых лістоў. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фермента́цыя

(лац. fermentatio = браджэнне)

біяхімічны працэс перапрацоўкі сыравіны пад уздзеяннем ферментаў (напр. ф чайных лістоў).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

стапа́ ​1, ‑ы; мн. стопы, стоп; ж.

Спалучэнне націскнога з адным ці двума ненаціскнымі складамі, якое заканамерна паўтараецца ў вершаваным радку.

стапа́ ​2, ‑ы; мн. стопы, стоп; ж.

Адзінка падліку пісчай паперы, роўная 1000 лістоў (да ўвядзення метрычнай сістэмы мер раўнялася 480 лістам).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

АМФІФІ́ТЫ [ад амфі... + ... фіт(ы)] водныя, прымацаваныя да грунту вадаёма расліны, большасць лістоў і кветак якіх размешчана пад вадой. Напр., рагоз, трыснёг, стрэлкаліст і інш. Многія амфіфіты — тыповыя прыбярэжна-водныя і земнаводныя расліны-«амфібіі», прыстасаваныя да росту і ў вадзе, і на сушы (гл. Амфібіёнты).

т. 1, с. 329

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)