афтальмало́гія, ‑і, ж.

Навука пра хваробы вачэй і іх лячэнне.

[Ад грэч. ophtalmos — вока і logos — вучэнне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ветэрынары́я, ‑і, ж.

Навука пра хваробы жывёл і іх лячэнне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адантало́гія, ‑і, ж.

Навука пра зубы, іх хваробы і лячэнне.

[Ад грэч. odontos — зуб і logos — вучэнне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

электратэрапеўты́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да электратэрапіі. Электратэрапеўтычнае лячэнне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

клі́ніка, -і, ДМ -ніцы, мн. -і, -нік, ж.

Стацыянарная лячэбная ўстанова, у якой лячэнне хворых спалучаецца з навукова-даследчай і вучэбнай работай.

|| прым. кліні́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

арганатэрапі́я, ‑і, ж.

Лячэнне лекамі, прыгатаванымі з органаў і тканак жывёл.

[Ад грэч. organon — орган і therapeia — лячэнне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

псіхатэрапі́я, ‑і, ж.

Лячэнне хвароб псіхічнымі ўздзеяннямі на хворага (напрыклад, гіпнозам).

[Ад грэч. psychē — душа і therapeia — лячэнне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

радыетэрапі́я, ‑і, ж.

Лячэнне з дапамогай іанізуючых выпрамяненняў. Радыетэрапія злаякасных новаўтварэнняў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хірургі́я, ‑і, ж.

Галіна медыцыны, якая ажыццяўляе лячэнне хвароб аперацыйным шляхам.

[Грэч. cheir — рука і érgon — работа.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Kránkenbehandlung

f - лячэ́нне хво́рага

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)