нецэнзу́рнае сло́ва ein geméiner [obszöner] Áusdruck; ein dérbes Wort;
нецэнзу́рна ла́яцца wie ein Lándsknecht flúchen
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
zánken
vii(sich) свары́цца, ла́яцца
(um A – з-за чаго-н.)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
zétern
vi
1) разм. лямантава́ць, крыча́ць ва ўсё го́рла
2) крыча́ць, ла́яцца
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Рэ́сціць ’дабіць, даканаць; пакараць’ (слон., Нар. лекс.), дарэ́сьціць ’дакончыць’ (Нар. сл.), ’разбурыць, разбіць’ (зэльв., Жыв. сл.). Рус.рестить ’лаяцца’, изрестити ’выкалаць’. Прасл.*restiti ’калоць, біць; лаяцца, караць’, магчыма, уяўляе сабой дэнамінатыў ад *restъ(ь?), верагодна ў значэнні ’калючка, вастрыё’, як, напрыклад *čьstiti ’шанаваць’ < *čьstь ’гонар’; gostiti ’гасцяваць’ < gostь ’госць’ (Гарачава, Этимология–1980, 105–106). Відаць, сюды ж рэ́сткі, мяркуючы па ілюстрацыі: крычэць на ўвесь свет рэсткім крыкам (Глеб Альгердзіч. Нашчадкі і спадкаемцы // Шыпшына, № 2, 1946. С. 36), са значэннем ’востры, пранізлівы’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
апастыля́цца, ‑яюся, ‑яешся, ‑яецца; незак., зкім і без дап.
Разм.Лаяцца, сварыцца. [Таццяна:] — Вунь.. [мужыкі] стаяць, маўчаць, як вады ў рот набраўшы. Хай дурныя бабы крычаць, хай апастыляюцца, а мы, разумненькія, памаўчым, паглядзім, як яно куды.Зарэцкі.// Задзірацца, трымаць сябе задзірліва. [Сымон:] — Нам апастыляцца з немцам з-за якога глупства няварта.Лынькоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
spew[spju:]v.BrE, infml
1. ванітава́ць, выры́гваць
2. выкі́дваць; вывярга́ць; вывярга́цца
3.ла́яцца;
spew charges накі́двацца з абвінава́чваннямі
spew out[ˌspju:ˈaʊt]phr. v.: spew out smoke вывярга́ць дым
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
lóskläffen
аддз.vi
1) (gegenA) зага́ўкаць (на каго-н.)
2) пача́ць ла́яцца
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
skirmish
[ˈskɜ:rmɪʃ]1.
n.
1) мала́я збро́йная суты́чка, перастрэ́лка
2) спрэ́чка, сва́рка, ла́янка f.
2.
v.i.
1) ве́сьці суты́чкі, ваява́ць
2) спрача́цца, свары́цца, ла́яцца
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
асканда́ліць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; зак., каго.
Паставіць каго‑н. у няёмкае, непрыемнае становішча. [Таня:] — Ён [Павалковіч] пачаў лаяцца з .. [гаспадыняй], як вясковая баба, маўляў, не яе справа: «Не лезьце туды, куды вас не просяць! Вы не ведаеце, якія ў нас адносіны». Чулі? — Раз ён пачаў ужо такое, — абуралася Эма, — дык на ўсю Вільню аскандаліць.Машара.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)