стэрэакіно́, нескл., н.

Стэрэаскапічнае кіно.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кіно́шнік, -а, мн. -і, -аў, м. (разм.).

1. Работнік кінематаграфіі.

2. Аматар хадзіць у кіно.

|| ж. кіно́шніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сінхраніза́тар, -а, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

Механізм, які забяспечвае сінхроннае дзеянне чаго-н.

С. гуку і відарыса (у кіно, тэлебачанні).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шумаві́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

1. Работнік тэатра, кіно, які стварае шумавыя эфекты.

2. Музыкант, які іграе на шумавых інструментах.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кінарэпарта́ж, ‑у, м.

Рэпартаж сродкамі кіно.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

варыякіно́, нескл., н.

Спец. Варыяскапічнае кіно.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сінера́ма, ‑ы, ж.

Разнавіднасць шырокафарматнага кіно.

[Англ. cinerama.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

агі́тка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так, ж. (разм.).

Твор літаратуры, кіно, рэкламы або жывапісу, які ставіць вузкаагітацыйныя мэты.

Палітычная а.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

варыякіно́ нескл., ср. (варыяскапі́чнае кіно́) вариокино́ (вариоскопи́ческое кино́)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

talkie [ˈtɔ:ki]n. dated гукаво́е кіно́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)