карціна назоўнік | жаночы род

  1. Твор жывапісу, выкананы фарбамі.

    • Карціны мастак М.Савіцкага.

  2. Тое, што можна бачыць, уяўляць у канкрэтных вобразах.

    • Карціны прыроды.

  3. Адлюстраванне чаго-н. у літаратурным творы.

    • К. бітвы.
    • К. жыцця сялян.

  4. Агульны стан, выгляд чаго-н.

    • Клінічная к. захворвання.

  5. Частка акта ў драматычным творы, якая патрабуе самастойнай дэкарацыі.

    • Другая к. першага акта.

  6. Кінакарціна кінафільм (размоўнае).

    • У кінатэатры ідзе новая к.

|| памяншальная форма: карцінка.

|| прыметнік: карцінны.

  • Карцінная галерэя.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

мю́зікл

(англ. musical = музычны)

1) музычна-сцэнічны твор, пераважна камедыйнага характару, пабудаваны на выкарыстанні элементаў аперэты, балета, оперы і эстрады;

2) кінафільм такога характару.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

дубліраваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; незак., каго-што.

1. Рабіць у другі раз; паўтараць. Дубліраваць паведамленне. // Паралельна з кім‑, чым‑н. выконваць аднолькавую работу, функцыі. Дубліраваць работу іншай установы.

2. Замяняць асноўнага выканаўцу якой‑н. ролі ў спектаклі, кіно. Дубліраваць вядучага артыста.

3. Замяняць моўную частку гукавога фільма перакладам на іншую мову. Дубліраваць кінафільм.

[Ад фр. doubler.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

view​2 [vju:] v.

1. fml агляда́ць, разгляда́ць;

view pictures разгляда́ць малю́нкі;

view a house and grounds рабі́ць агля́д до́ма і ўча́стка

2. разгляда́ць, ацэ́ньваць;

view smth. with enthusiam ста́віцца да чаго́-н. з энтузія́змам

3. fml глядзе́ць (кінафільм)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

дэтэкты́́ў

(англ. detective, ад лац. detectio = раскрыццё)

1) агент вышукной паліцыі, які вядзе расследаванне крымінальных спраў;

2) літаратурны твор або кінафільм, у якім расказваецца аб прыгодах сышчыкаў.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

рэцэнзія, ‑і, ж.

Жанр літаратурнай, мастацкай і навуковай крытыкі. // Артыкул, у якім даецца аналіз і ацэнка навуковага або мастацкага твора. Рэцэнзія на кінафільм. ▪ Пра тое, што Е. Раманаў ставіў задачу папулярызаваць кнігу Ф. Багушэвіча, сведчыць публікацыя ў канцы рэцэнзіі поўнага тэксту верша «У судзе» на беларускай мове. С. Александровіч. З’яўлялася новая кніга. Караед прапытваў яе і садзіўся пісаць рэцэнзію. Паслядовіч.

[Ад лац. recensio — разгляд.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кіно, нескл., н.

1. Тое, што і кінамастацтва. Нарада па пытаннях кіно.

2. Тое, што і кінафільм. Глядзець кіно.

3. Разм. Тое, што і кінатэатр. Мне ёсць чым хваліцца І чым захапляцца і Савецкая вуліца Шлях на Маскву, — Тэатры і клубы, кіно і палацы. Броўка.

•••

Касетнае кіно — розныя сістэмы для дэманстравання кінафільмаў на экранах звычайнага тэлевізара з дапамогай спецыяльнага прыстасавання, у якое ўстаўляецца касета або дыск з запісам кінафільма.

Нямое кіно — неагучанае кіно.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

project

1. [ˈprɑ:dʒekt]

n.

1) заду́мка f., прае́кт -у m., схэ́ма f.; плян -у m.

2) прадпрые́мства n.; пачына́ньне n.

2. [prəˈdʒekt]

v.t.

1) праектава́ць, плянава́ць

2) вытырка́цца, выступа́ць

3) выкіда́ць, выпушча́ць (снара́д)

4) кі́даць сьвятло́, цень

5) дэманстрава́ць кінафі́льм

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

нецікавы, ‑ая, ‑ае.

1. Які не выклікае цікавасці. Нецікавы кінафільм. ▪ — А ўсё ж нецікавая нам работа выпала, — праз нейкі час скардзіўся.. [Міхась], касавурачыся на Васіля. Якімовіч.

2. Разм. Непрыгожы. Са старою паняй жыла адзіная дачка, якую з-за ваеннага ліхалецця і нецікавага выгляду не ўдалося выдаць замуж. Брыль.

3. Разм. Не зусім добры; пасрэдны. Нарада пакінула нецікавае ўражанне... Гартны. [Бабка] проста думае свае старэчыя думкі, сухія, як і сама старасць, простыя, як і ўсё жыццё яе, нецікавыя, як і яе доля. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прадэманстраваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак., што.

Наглядна, публічна паказаць. Прадэманстраваць кінафільм. ▪ Прадстаўнікі Беларусі прадэманстравалі цікавыя праграмы, прысвечаныя прапагандзе спорту і турызму. «Звязда». На стале ў Панцеляймона Кандратавіча ляжаў кавалак рэйкі, тол. Ён тут жа прадэманстраваў, як і дзе трэба закладваць тол, падрываць рэйкі, каб іх нельга ўжо было выкарыстаць. Дзенісевіч. // Знарок падкрэсліць, праявіць, паказаць. Адзін бюргер выпіў залпам двухлітровы збан. Прычым прадэманстраваў сваю лоўкасць, падняў збан адной рукою, што не так лёгка зрабіць. Гурскі. [Юнак] стараўся прыслужыць.. [дзяўчыне], прадэманстраваць сваю адданасць і вернасць. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)