палітгра́мата, ‑ы, ДМ ‑мэце, ж.

Кароткі курс асноўных, першапачатковых палітычных ведаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

валю́тны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да валюты ​1. Валютная палітыка. Валютны курс.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гістма́т, ‑а, М ‑маце, м.

Разм. Гістарычны матэрыялізм як прадмет выкладання. Курс гістмата.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

каці́раваць, -рую, -руеш, -руе; -руй; зак. і незак., што (спец.).

Вызначыць (вызначаць) цану (курс) якіх-н. каштоўных папер, тавараў, замежнай валюты.

|| наз. каціро́ўка, -і, ДМ -ро́ўцы, ж.

|| прым. каціро́вачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

required course

абавязко́вы курс (у ВНУ)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

the rate of exchange

валю́тны курс

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

апіса́льны, ‑ая, ‑ае.

Пабудаваны на апісанні, абмежаваны адным апісаннем. Апісальная заалогія. Апісальны курс граматыкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

summer school [ˈsʌməˌsku:l]n. курс ле́кцый ва ўніверсітэ́це (падчас летніх канікул)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

kurs, ~u

м.

1. курс;

kurs historii — курс гісторыі;

2. курс; напрамак;

kurs statku — курс карабля; перан.

kurs polityki — палітычны курс, курс палітыкі;

zboczyć z ~u — збіцца з курсу; збочыць з дарогі;

3. курс; каціроўка;

kurs giełdowy — біржавы курс;

kurs oficjalny — афіцыйны курс;

kurs walutowy — валютны курс;

kurs wolnorynkowy — курс свабоднага рынку;

ustalić ~y walut zagranicznych — прызначыць курсы замежных валют;

według ~u nominalnego — па намінальным курсе;

4. ~y мн. курсы;

kurs korespondencyjne — завочныя курсы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

бакала́ўр, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. У некаторых краінах: вучоная ступень, а таксама асоба, што мае гэту ступень.

2. У Францыі: чалавек, які здаў экзамен за курс сярэдняй школы.

|| прым. бакала́ўрскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)