кароткатэрміно́вы, ‑ая, ‑ае.

1. Які працягваецца кароткі тэрмін, нядоўгі час; разлічаны на кароткі тэрмін. Кароткатэрміновы водпуск. Кароткатэрміновая камандзіроўка. Кароткатэрміновыя курсы.

2. Які выдаецца на кароткі час. Кароткатэрміновы крэдыт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

напаве́р, прысл.

У доўг, у крэдыт. Адпусціць тавару напавер. □ У Пінску .. [Лабановіч] і краму сабе аблюбаваў, дзе можна браць сёе-тое напавер, бо грошы не заўсёды бываюць у кішэні. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

debit​1 [ˈdebɪt] n. дэ́бет;

debit and credit дэ́бет і крэ́дыт;

a debit card дэ́бетная ка́ртка, пла́стыкавая ка́ртка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

крэдытава́ць

(фр. créditer, ад лац. credere = давяраць)

1) даваць каму-н. у доўг, адпускаць што-н. у крэдыт;

2) адпускаць каму-н., крэдыты;

3) запісваць суму на крэдыт рахунка.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Паве́р ’крэдыт’ (Нас., Гарэц., Яруш., Др.-Падб.). Ад паверыць < верыць (гл.). Уласна белар. У слоўніку Даля рус. пове́р адзначаецца як заходняе. Шырокае бытаванне набыло ў пачатку XX ст. (Гіст. лекс., 240).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

credit​1 [ˈkredɪt] n.

1. comm. крэды́т;

long/shortterm credit доўгатэрміно́вы/кароткатэрміно́вы крэды́т;

mortgage credit іпатэ́чны крэды́т;

buy/sell on credit купля́ць/прадава́ць у крэды́т

2. ве́ра; даве́р, даве́р’е;

give credit to smth. паве́рыць чаму-н.

3. рэпута́цыя, до́брае імя́;

He is a man of credit. Ён мае добрую рэпутацыю.

4. го́нар, заслу́га; пахвала́;

be a credit to smb./smth. быць го́нарам каго́-н./чаго́-н.

5. AmE залі́к

6. pl. credits спіс людзе́й, які́я дапамага́лі зняць кінафі́льм або́ зрабі́ць тэлеперада́чу

♦

do smb. credit/do credit to smb. рабі́ць го́нар каму́-н.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

overdraw

[,oʊvərˈdrɔ]

v., -drew, -drawn

1) перабіра́ць

2) перавыша́ць свой крэ́дыт

3) перабо́льшваць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

дзяржа́ўны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да дзяржавы, належыць ёй. Дзяржаўны лад. Дзяржаўны герб. Дзяржаўная мова. Дзяржаўная граніца. Дзяржаўны запаведнік. // Здольны аказаць уплыў на ход справы ў дзяржаве. [Верамейчык] павінен вырашаць задачу дзяржаўнай важнасці — знайсці магчымасць рэзкага ўздыму ўраджаю за адзін год. Дуброўскі. // Звязаны з кіраваннем дзяржавай. Дзяржаўны дзеяч. □ Кацярына .. — сапраўды дзяржаўны чалавек, чалавек шырокіх палітычных гарызонтаў, бязмежна адданы непераможнай справе партыі, справе камунізма. Бярозкін.

•••

Дзяржаўнае права гл. права.

Дзяржаўны крэдыт гл. крэдыт.

Дзяржаўным экзамены гл. экзамен.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Záhlungskredit

n -(e)s, -e абаро́тны крэды́т

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

gútschreiben

* аддз. vt запіса́ць у крэды́т, крэдытава́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)