-птэр

(гр. pteron = крыло)

другая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае паняццям «птушка», «насякомае», «лятальны апарат».

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

гаі́цца, гоіцца; незак.

1. Зажываць, залечвацца (пра рану, нарыў і пад.). Пазбіралі пер’я, пуху, Каб шпаку цяплей было, Каб было заўсёды суха, Каб гаілася крыло. Грахоўскі. // перан. Сцішацца, супакойвацца (пра душэўны боль, пачуццё крыўды). Дзіцячае сэрца хутка гоіцца.

2. Зал. да гаіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

флі́гель

(ням. Flügel = крыло)

жылая прыбудова пры галоўным будынку, а таксама невялікі дом на двары вялікага будынка.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Deck

n -es, -e i -s

1) па́луба, дэк

2) ав. нясу́чая паве́рхня, крыло́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

vane

[veɪn]

n.

1) крыло́ n. (ветрака́, вэнтыля́тара)

2) ло́пасьць вінта́ (самалёта або́ парапла́ва)

3) флю́гер -а m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

археаптэ́рыкс

(н.-лац. archaeopteryx, ад гр. archaios = даўні + pteryks = крыло)

самая старажытная птушка, знойдзеная ў сланцах юрскага перыяду.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

тэ́гула

(лац. tegula = чарапіца)

цвёрдая, звычайна трохвугольная пласцінка, якая адыходзіць ад мембраны, што злучае крыло з грудзьмі насякомых.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

...крылы, ‑ая, ‑ае.

Другая састаўная частка складаных слоў, што абазначае: а) які мае столькі крылаў (у 1, 2 і 3 знач.), колькі паказана ў першай частцы, напрыклад: двухкрылы; б) які мае такое крыло (у 1, 2 знач.), характарыстыка якому дадзена ў першай частцы, напрыклад: лёгкакрылы, чырванакрылы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

агані́стыкі

(гр. agonistikos = здольны да барацьбы)

дэмакратычная хрысціянская секта ў рымскай Афрыцы ў 4—5 ст., левае крыло данатыстаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

птэранадо́н

(ад гр. pteron = крыло + anodus, -dontos = бяззубы)

гіганцкі лятучы яшчар атрада птэразаўраў, які жыў у мелавым перыядзе (гл. мезазой).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)