versprítzen

vt распы́рскваць; праліва́ць (кроў)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

вяно́зны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да вены. Вянозная кроў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гемаро́йны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да гемарою. Гемаройная кроў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нараза́ны, ‑ая, ‑ае.

У медыцыне — які выцягвае кроў. Наразаныя банькі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

донар,

чалавек, які дае кроў ці тканкі для лячэння хворых.

т. 6, с. 183

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

закарэ́ць, -э́ю, -э́еш, -э́е; зак.

1. Пакрыцца засохлай граззю, кроўю і пад.

Рукі закарэлі ад гразі.

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Засохнуць, ператварыцца ў корку.

Кроў закарэла.

|| незак. зака́рваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

артэ́рыя, -і, мн. -і, -рый, ж.

1. Крывяносны сасуд, які нясе кроў ад сэрца ва ўсе часткі цела.

2. перан. Шлях зносін (высок.).

Водныя артэрыі.

|| прым. артэрыя́льны, -ая, -ае (да 1 знач.).

А. ціск.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

jucha

ж. юшка (кроў жывёлы)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

psiakrew !

(=сабачая кроў) лаянк. сабака!

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ледене́ть несов. ледзяне́ць; (коченеть) карчане́ць; дубе́ць;

◊

кровь ледене́ет кроў ледзяне́е (сты́не).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)