у́льтра

(фр. ultra, ад лац. ultra = больш, звыш)

член крайне радыкальных палітычных арганізацый у некаторых краінах.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

знясі́лены, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад знясіліць.

2. у знач. прым. Крайне стомлены, абяссілены. Знясілены арганізм. □ Ціха, асцярожна ехаў грузавік — як стомлены, знясілены конь. Пестрак. // Які сведчыць аб знясіленні; худы, слабы. Знясіленыя рукі. □ [Сотнікаў] сабраў у сабе ўсё, на што яшчэ здольна было яго знясіленае цела, і, памагаючы сабе вінтоўкай, з натугай пераступаў нагамі. Быкаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

widely

[ˈwaɪdli]

adv.

1) шы́рака, шыро́ка

a man who is widely known — шыро́кавядо́мы чалаве́к

2) ве́льмі, кра́йне

two widely different accounts — два ве́льмі ро́зныя ро́спаведы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

адыёзны

(лац. odiosus = ненавісны, агідны)

крайне непрыемны, які выклікае рэзка адмоўныя адносіны да сябе (напр. а-ая асоба).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

узарва́цца сов.

1. (разрушиться от взрыва) взорва́ться;

2. перен., разг. (крайне рассердиться) взорва́ться, разозли́ться;

ён цярпе́ў-цярпе́ў і ўзарва́ўся — он терпе́л-терпе́л и взорва́лся (разозли́лся)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гіпербалі́чны I

1. лит. гиперболи́ческий;

г. стыль — гиперболи́ческий стиль;

2. (крайне преувеличенный) гиперболи́чный, гиперболи́ческий;

~ная ацэ́нка — гиперболи́чная (гиперболи́ческая) оце́нка

гіпербалі́чны II мат. гиперболи́ческий;

~нае сячэ́нне — гиперболи́ческое сече́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

атаві́зм

(ад лац. atavus = продак)

1) з’яўленне ў асобных арганізмаў прымет, уласцівых іх далёкім продкам, напр. развіццё ў чалавека хваставога прыдатка, 2) перан. перажытак наогул, вяртанне да чаго-н. крайне ўстарэлага.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

абскуранты́зм

(ням. Obskurantismus, ад лац. obscurans, -ntis = які зацямняе)

крайне варожыя адносіны да асветы, навукі, прагрэсу, да ўсяго новага і перадавога; цемрашальства.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

замо́раны I

1. прич. уморённый, заморённый;

2. прич. утомлённый, изнурённый;

1, 2 см. замары́ць I;

3. прил. утомлённый, (крайне усталый) изнурённый;

з. вы́гляд — изнурённый вид

замо́раны II тех. покра́шенный мори́лкой

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сібе́рны, ‑ая, ‑ае.

Разм.

1. Крайне суровы; бязлітасны, жорсткі. Сіберны чалавек. Сіберны характар. □ Бялявыя вусы з рыжым адлівам былі заядла падкручаны. Ён сіберным вокам ласкавага бацькі акідаў адданы пад яго апеку і ахову горад: ці няма дзе чаго крамольнага або проста непатрэбнага. Караткевіч.

2. Вельмі моцны, рэзкі, люты (пра вецер, мароз і пад.). Сіберны мароз. □ Быў сіберны холад, і людзі часта прыбягалі пагрэцца ў кацельную. Лынькоў. Не магу я, кволая дзяўчына, Сцюжай гэтакай ісці палямі Над сібернымі вятрамі. Зарыцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)