рашэ́цісты, ‑ая, ‑ае.

У анатоміі — з вялікай колькасцю адтулін. Рашэцістая косць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

акасцяне́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак.

1. Стаць цвёрдым, як косць; ператварыцца ў косць.

2. Акалець, адубець, застыць (пра труп). // Страціць ад холаду гнуткасць, адчувальнасць; змерзнуць.

3. перан. Застыць у якіх‑н. формах, перастаць развівацца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перадплечавы́, ‑ая, ‑ое.

Які мае адносіны да перадплечча. Перадплечавая косць. Перадплечавыя мускулы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

астэа-

(гр. osteon = косць)

першая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае паняццям «косць», «касцявы».

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

лабко́вы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да лабка (у 1 знач.). Лабковая косць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зрасці́ць сов. срасти́ть;

з. злама́ную косць — срасти́ть сло́манную кость

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

◎ Кна́тка ’цэўка’ (Жд. 3). Магчыма, з польск. gnatka ’косць’. Параўн. польск. gnat ’косць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

сцягно́, -а́, мн. сцёгны і (з ліч. 2, 3, 4) сцягны́, сцёгнаў, н.

Частка нагі (у жывёл — задняй канечнасці) ад тазасцегнавога да каленнага сустава.

|| прым. сцегнавы́, -а́я, -о́е.

Сцегнавая косць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

эндао́ст

(ад энда- + гр. osteon = косць)

валакністая абалонка, якая пакрывае косць з боку ўнутрымазгавой поласці.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

лучево́й прамянёвы;

лучева́я кость анат. прамянёвая косць;

лучева́я боле́знь прамянёвая хваро́ба.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)