Verbum

анлайнавы слоўнік

Úhrgehäuse

n -s, - ко́рпус гадзі́нніка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

бальні́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да бальніцы; уласцівы бальніцы. Бальнічны рэжым. // Які належыць бальніцы. Бальнічны корпус.

•••

Бальнічны ліст гл. ліст.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дуайе́н, ‑а, м.

Асоба, што ўзначальвае дыпламатычны корпус у якой-небудзь краіне як дыпламатычны прадстаўнік, вышэйшы па рангу; старэйшына дыпламатычнага корпуса.

[Фр. doyen — старшыня.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

hulk [hʌlk] n.

1. ко́рпус старо́га карабля́

2. цяльпу́к, «мядзве́дзь», вялі́кі няўклю́дны чалаве́к

3. грама́дзіна; гмах

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

bl.

= blok — корпус = будынак; корп.

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

garmond, ~u

м. палігр. корпус

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

corps

[kɔr]

n., pl. corps

1) ко́рпус -у m.

2) галіна́ слу́жбы

Signal Corps — аддзе́лы су́вязі

press corps — прэ́савая слу́жба

diplomatic corps — дыпляматы́чны ко́рпус

3) студэ́нцкая карпара́цыя f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

це́ла, -а, мн. -ы, цел, н.

1. Матэрыя, рэчыва, што так ці інакш абмежавана ў прасторы; асобны прадмет у прасторы.

Цвёрдае ц.

Газападобнае ц.

Геаметрычнае ц.

2. Арганізм чалавека або жывёлы ў яго знешніх, фізічных формах.

Часткі цела.

3. Тулава, корпус чалавека, жывёлы, птушкі.

Ц. ў сіняках.

4. Асноўная частка, корпус чаго-н. (спец.).

Ц. гарматы.

◊

(Быць) у целе (разм.) — быць поўным, укормленым, сытым.

Спасці з цела (разм.) — схуднець.

Трымаць у чорным целе каго (разм.) — сурова, строга абыходзіцца з кім-н.

|| памянш. це́льца, -а, мн. -ы, -аў, н. (да 2 знач.).

|| прым. цяле́сны, -ая, -ае (да 1 і 2 знач.).

Цялесныя ўласцівасці шара.

Духоўныя і цялесныя сілы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

pavilion

[pəˈvɪljən]

1) павільён -а m.

2) вялі́кая пала́тка

3) шпіта́льны ко́рпус

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

дуае́н

(фр. doyen = старшыня)

асоба, якая ўзначальвае дыпламатычны корпус у якой-н. краіне.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)