АКАРКАВЕ́ННЕ,

працэс адкладання тлушчападобнага рэчыва суберыну ў абалонках клетак шматгадовых раслін. Характэрна для клетак покрыўных тканак — экзадэрмы і корку, якія ахоўваюць унутр. тканкі кораня і сцябла ад страты вільгаці і ваганняў т-ры. Корак не дае раслінам высыхаць і ахоўвае жывыя клеткі, спрыяе загойванню ран.

т. 1, с. 186

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

фелаге́н

(ад гр. phellos = корак + -ген)

другасная ўтваральная тканка ў раслін, частка перыдэрмы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

феладэ́рма

(ад гр. phellos = корак + дэрма)

унутраны слой покрыўнай тканкі ў раслін (перыдэрмы).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

праштурхну́ць сов., прям., перен. протолкну́ть;

п. ко́рак у бутэ́льку — протолкну́ть про́бку в буты́лку;

п. спра́ву — протолкну́ть де́ло

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

traffic jam

зато́р -у m. (аўтамабіляў на даро́зе), ко́рак -ка m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

выпарны́ тех.

1. (для выпаривания) выпарно́й;

в. апара́т — выпарно́й аппара́т;

2. (для испарения) испари́тельный;

в. ко́рак — испари́тельная про́бка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шпо́кнуць сов., разг.

1. (издать хлопающий звук) хло́пнуть;

ко́рак ~нуў — про́бка хло́пнула;

2. ло́пнуть;

ля́мпачка ~нула — ла́мпочка ло́пнула

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

dławica

ж.

1. мед. стэнакардыя;

2. корак; затычка радыятара; дросель

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

феле́ма

(ад гр. phellos = корак)

другасная покрыўная тканка дрэвавых і некаторых травяністых раслін; выкарыстоўваецца на выраб коркаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Трыбушо́нік (требушоник) ‘штопар’ (Нас.), трыбушо́нак ‘тс’ (Касп.). Праз польскую мову (trybuszon) запазычана з франц. tire‑buchon ‘тс’ < tirer ‘цягнуць’ + buchon ‘корак, затычка’, апошняе — з boucher ‘закрываць’ < bois ‘дрэва (як матэрыял)’ < с.-лац. boscus ‘тс’ (SWO, 1980, 779; ЕСУМ, 5, 635).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)