АКАРКАВЕ́ННЕ,

працэс адкладання тлушчападобнага рэчыва суберыну ў абалонках клетак шматгадовых раслін. Характэрна для клетак покрыўных тканак — экзадэрмы і корку, якія ахоўваюць унутр. тканкі кораня і сцябла ад страты вільгаці і ваганняў т-ры. Корак не дае раслінам высыхаць і ахоўвае жывыя клеткі, спрыяе загойванню ран.

т. 1, с. 186

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

выпарны́ тех.

1. (для выпаривания) выпарно́й;

в. апара́т — выпарно́й аппара́т;

2. (для испарения) испари́тельный;

в. ко́рак — испари́тельная про́бка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шпо́кнуць сов., разг.

1. (издать хлопающий звук) хло́пнуть;

ко́рак ~нуў — про́бка хло́пнула;

2. ло́пнуть;

ля́мпачка ~нула — ла́мпочка ло́пнула

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

dławica

ж.

1. мед. стэнакардыя;

2. корак; затычка радыятара; дросель

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Трыбушо́нік (требушоник) ‘штопар’ (Нас.), трыбушо́нак ‘тс’ (Касп.). Праз польскую мову (trybuszon) запазычана з франц. tire‑buchon ‘тс’ < tirer ‘цягнуць’ + buchon ‘корак, затычка’, апошняе — з boucher ‘закрываць’ < bois ‘дрэва (як матэрыял)’ < с.-лац. boscus ‘тс’ (SWO, 1980, 779; ЕСУМ, 5, 635).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

про́бка ж.

1. (кора пробкового дуба) ко́рак, -рку м.;

2. (для закупорки) ко́рак, -рка м.; за́тычка, -кі ж.;

3. эл. про́бка, -кі ж.;

4. перен. (скопление) зато́р, -ру м., про́бка, -кі ж.;

◊

глуп как про́бка дурны́ як пень (як бот);

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

stopper

[ˈstɑ:pər]

1.

n.

за́тычка f.; ко́рак -ка m.; шпунт -а m.

2.

v.t.

затыка́ць ко́ркам, за́тычкай

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

бісмалі́т

(ад гр. bysma = корак + -літ)

інтрузія 2 канічнай або цыліндрычнай формы, што дасягае паверхні Зямлі ці заканчваецца ў тоўшчы асадачных парод, паднімаючы іх у выглядзе купала.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

bung

[bʌŋ]

1.

n.

1) заты́чка, за́тычка f., вялі́кі ко́рак

2) адту́ліна ў бо́чцы

2.

v.t.

затыка́ць

•

- bung up

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Stópfen

I

m -s, - ко́рак, заты́чка

II

n -s

1) цырава́нне, папра́ўка

2) набі́ўка

3) разм. нашпіго́ўванне

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)