яхт-клу́б

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. яхт-клу́б яхт-клу́бы
Р. яхт-клу́ба яхт-клу́баў
Д. яхт-клу́бу яхт-клу́бам
В. яхт-клу́б яхт-клу́бы
Т. яхт-клу́бам яхт-клу́бамі
М. яхт-клу́бе яхт-клу́бах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

се́кцыя, -і, мн. -і, -цый, ж.

1. Падраздзяленне якой-н. установы, арганізацыі, канферэнцыі, з’езда і пад. з пэўнай спецыялізацыяй.

Спартыўная с. клуба.

Пасяджэнне секцыі па культуры мовы.

2. Частка збудавання, канструкцыі, якая складаецца з некалькіх дэталей.

С. паравога ацяплення.

С. дзевяціпавярховага дома.

|| прым. секцы́йны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

се́кцыя I ж., в разн. знач. се́кция;

спарты́ўная с. клу́ба — спорти́вная се́кция клу́ба;

с. параво́га ацяпле́ння — се́кция парово́го отопле́ния

се́кцыя II ж., мед. се́кция;

с. тру́па — се́кция тру́па

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

клу́бны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да клуба ​1, належыць яму. Клубная работа. Клубная зала. Клубны будынак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рухавічо́к, ‑чка, м.

Памянш. да рухавік (у 1 знач.); невялікі рухавік. Ля клуба перастаў тарахцець рухавічок. Навуменка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вестыбю́ль, ‑я, м.

Пярэдняя пры парадным уваходзе ў памяшканне (пераважна грамадскага прызначэння). Вестыбюль тэатра. Вестыбюль клуба. Вестыбюль метро.

[Фр. verstibule.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Klúbhaus

n -es, -häuser

1) памяшка́нне клу́ба

2) клуб

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

by-law [ˈbaɪlɔ:] n.

1.BrE пастано́ва о́рганаў мясцо́вай ула́ды

2. AmE зако́н або́ пра́віла клу́ба ці фі́рмы

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

умяшча́льнасць, ‑і, ж.

1. Уласцівасць умяшчальнага (у 1 знач.). Умяшчальнасць клуба.

2. Здольнасць умяшчаць пэўную колькасць чаго‑н.; ёмістасць. Умяшчальнасць цыстэрны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Klúbheim

n -(e)s, -e

1) памяшка́нне клу́ба

2) клуб

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)