kwiecie

н.зборн. кніжн. кветкі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

вясе́нні Frühlings-; Frühjahrs-;

вясе́ннія кве́ткі Frühlingsblumen pl

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

кве́тка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

1. Орган размнажэння ў пакрытанасенных раслін, які развіваецца з пупышкі (бутона) і складаецца з кветаножкі, кветаложа, чашачкі, вяночка, звычайна каляровага, тычынак і песціка (песцікаў). Апылкаванне кветак. □ Кветкі, якія згортвалі нанач свае пялёсткі, распусціліся, і вакол іх звінелі пчолы, бомкалі чмялі. Дайліда. // Гэта частка расліны разам са сцяблом. Букет палявых кветак.

2. Травяністая расліна, якая прыгожа і пахуча цвіце. Пакаёвыя кветкі. Садзіць кветкі.

•••

Жывыя кветкі — натуральныя, не штучныя кветкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ве́нчык, -а, мн. -і, -аў, м.

1. гл. вянец.

2. Частка кветкі, якая складаецца з асобных пялёсткаў або шэрагу зрослых пялёсткаў.

|| прым. ве́нчыкавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гейтанага́мія

(ад гр. geiton = сусед + -гамія)

апыленне кветкі пылком іншай кветкі той жа расліны; суседняе апыленне (параўн. ксенагамія).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

беспялёсткавыя, ‑ых.

Расліны, кветкі якіх не маюць пялёсткаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раздзельнапо́лы, ‑ая, ‑ае.

Якому ўласціва раздзельнаполасць. Раздзельнаполыя кветкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пазрыва́ць¹, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак., што.

1. Аддзяліць ад галіны, сцябла ўсё, многае.

П. кветкі.

2. 3 сілай рвануўшы, садраць усё, многае.

Ураган пазрываў дахі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пакаёвы, -ая, -ае.

1. гл. пакой.

2. Хатні, звязаны са знаходжаннем у жылым памяшканні.

Пакаёвыя кветкі.

П. сабака (не дваровы). Пакаёвая тэмпература (звычайная для жылога памяшкання).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пасо́хнуць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -о́хне; -о́х, -о́хла; зак.

1. Стаць сухім, высахнуць.

Бялізна пасохла.

2. Засохнуць зусім — пра ўсё, многае.

Кветкі на клумбах пасохлі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)