прыко́нчыць, -чу, -чыш, -чыць; -чаны; зак. (разм.).

1. што. Зрасходаваць да канца.

Усе запасы прыкончылі.

2. каго (што). Умярцвіць, дабіць.

П. ваўка.

|| незак. прыко́нчваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

without cease

без канца́, несьціха́на; бяско́нца

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

down the line

да са́мага канца́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

follow out

вы́канаць да канца́ (плян)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

дахадзі́ць, ‑хаджу, ‑ходзіш, ‑ходзіць; заг. дахадзі; зак.

1. Прахадзіць да канца які‑н. час. Дахадзіць у школу да канца навучальнага года.

2. Прахадзіць у якім‑н. адзенні, абутку пэўны час да канца. Дахадзіць зіму ў старых ботах.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лацінаамерыка́нцы, -аў, адз. -ка́нец, -ка́нца, м.

Насельніцтва Лацінскай Амерыкі.

|| ж. лацінаамерыка́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.

|| прым. лацінаамерыка́нскі, -ая, -ае.

Лацінаамерыканскія краіны.

Л. варыянт іспанскай мовы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

преде́льно нареч. грані́чна; (крайне) кра́йне; (до последнего) да апо́шняга, да кра́ю, да канца́;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

накало́цца, -калю́ся, -ко́лешся, -ко́лецца; -калі́ся; зак.

1. Наткнуцца на што-н. вострае.

Н. на цвік.

2. Раскалоцца, расшчапіцца не да канца; надкалоцца.

Гарбуз накалоўся.

|| незак. нако́лвацца, -аюся, -аешся, -аецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

а́льфа, -ы, ж.

Назва першай літары грэчаскага алфавіта.

◊

Ад альфы да амегі (кніжн.) — ад пачатку да канца.

Альфа і амега чаго (кніжн.) — аснова, сутнасць, самае галоўнае ў чым-н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сімвалі́зм, -у, м.

Кірунак у літаратуры і мастацтве канца 19 — пачатку 20 ст., які адлюстроўваў рэчаіснасць як ідэальную сутнасць свету ва ўмоўных і абстрактных формах.

|| прым. сімвалі́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)