прарэ́зацца (пра зубы) dúrchbrechen* vi (s);

у дзіця́ці прарэ́зваюцца зу́бы das Kind bekómmt Zähne

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

чы́сціць несов., в разн. знач. чи́стить;

ч. адзе́жу — чи́стить оде́жду;

ч. пасу́ду — чи́стить посу́ду;

ч. зу́бы — чи́стить зу́бы

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

даня́ць, дайму́, до́ймеш, до́йме; даня́ў, даняла́, -ло́; даймі́; даня́ты; зак., каго-што.

Змучыць, дапячы, вывесці з раўнавагі.

Як дойме ліха, прарэжуцца зубы (з нар.).

|| незак. дайма́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

расця́ць, разатну́, разатне́ш, разатне́; разатнём, разатняце́, разатну́ць; расця́ў, -цяла́, -ло́; разатні́; расця́ты; зак., што (разм.).

1. Разняць, развесці, расціснуць.

Р. зубы.

2. Рассячы, разрэ́заць.

|| незак. расціна́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

blécken

vt ска́ліць [шчэ́рыць] зу́бы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

zähnefletschend

adv ска́лячы [выскалцючы] зу́бы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

шчупако́ў, ‑ова.

Які належыць шчупаку. Шчупаковы зубы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

загаво́рваць несов.

1. (утомлять разговором) загова́ривать;

2. (действовать заговором) загова́ривать;

1, 2 см. загавары́ць II;

◊ з. зу́бы — загова́ривать зу́бы

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

сашчамі́ць сов., прям., перен., разг. сжать, сти́снуть;

с. зу́бы — сжать (сти́снуть) зу́бы;

туга́ ~мі́ла сэ́рца — тоска́ сжа́ла (сти́снула) се́рдце

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

шчэ́рыць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; незак., што.

1. Скаліць, аскальваць. Гаспадар спачувальна шчэрыць рот. Савіцкі. Аўчарка гыркала, шчэрыла зубы, рвалася да дрэва. Шыловіч. / у перан. ужыв. Стаю І на мяне падлога шчэрыць Крывыя, праржавелыя цвікі. Бураўкін.

•••

Шчэрыць зубы — тое, што і скаліць зубы (гл. скаліць).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)