кашчэ́й, ‑я, м.

1. Міфічны персанаж усходнеславянскіх народных казак: кашчавы і злы стары, які валодае тайнай даўгавечнасці і незлічоным багаццем. Кашчэй бессмяротны.

2. Разм. Пра вельмі худога чалавека.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дэ́ман

(гр. daimon = бажаство, дух)

злы дух, нячыстая сіла, д’ябал у хрысціянскай міфалогіі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

maliziös

a злы, зло́сны, зласлі́вы; яхі́дны; кава́рны, верало́мны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

knúrrig

a бурклі́вы

ein ~er Hund — злы саба́ка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

scathing [ˈskeɪðɪŋ] adj. (about) з’е́длівы, злы; жо́рсткі;

a scathing look пага́рдлівы по́зірк;

a scathing remark з’е́длівая заўва́га

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

рысі́ны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да рысі, належыць ёй. Рысіныя сляды. Рысіная шкура. // Зроблены са шкуры, футра рысі. Рысіная шапка. // перан. Такі, як у рысі; востры, злы, пранізлівы (пра вочы).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Патунко́вы ’злы, шкодны’ (гродз., Сцяшк. Сл.). Няясна.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

bóshaft

a

1) зло́сны, падсту́пны, злы

2) насме́шлівы, злаце́шны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Dämon

m -s, -mónen дэ́ман, д’я́бал, злы дух; спаку́снік

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

чараўні́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

1. У казках і павер’ях: той, хто валодае чарамі; вядзьмар.

Злы ч. ператварае чалавека ў жабу.

2. Знахар, лекар.

3. перан. Чалавек, здольны захапіць чым-н., зачараваць.

Ч. слова.

Ч. беларускай паэзіі.

|| ж. чараўні́ца, -ы, ДМ -ні́цы, мн. -ы, -ні́ц.

|| прым. чараўні́цкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)