bösartig

a злы, зло́сны; злаве́сны; падсту́пны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

зло... (а таксама зла...).

Першая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае па значэнню словам: а) зло, напрыклад: злоўжыванне; б) злы, напрыклад: злоязычны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

псік, выкл.

Выгук, якім адганяюць ката. — Псік, злы дух, не дасць пасядзець! — Кот выкаблучыўся ў паветры, адляцеў ад тоўстай нагі маці. Карпюк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

złośliwy

1. злы; зласлівы; зларадны; з’едлівы;

złośliwy kawał — злы жарт;

2. мед. злаякасны;

nowotwór złośliwy — злаякасная пухліна

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

захлёбісты, ‑ая, ‑ае.

Залівісты, з захлёбваннем. І раптам нібы прарвалася ноч: прачнуліся па дварах сабакі, і злы, захлёбісты брэх падняўся да самага неба. Чыгрынаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зло́сны, -ая, -ае.

1. Поўны злосці, нядобразычлівасці. З. паклёп. Злосныя намеры.

2. Сярдзіты, куслівы, злы (пра жывёл). З. сабака.

3. Свядома нядобрасумленны. З. банкрут.

4. Закаранелы ў чым-н. заганным. З. парушальнік дысцыпліны.

|| наз. зло́снасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс, часткова)

fiend [fi:nd] n.

1. злы дух; нячы́сцік; д’я́бал

2. вы́радак, ліхадзе́й

3. joc. фана́т, энтузія́ст

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

паганы прыметнік

  1. Які нельга есці з прычыны ядавітасці, нечыстаты.

    • П. грыб.

  2. Прызначаны для смецця, нечыстот.

    • Паганае вядро.

  3. Мярзотны, подлы чалавек.

    • П. чалавек.
    • П. настрой.

  4. Злы, куслівы (пра сабаку).

  5. Язычніцкі (устарэлае).

    • Паганыя ідалы.

Паганыя вочы (размоўнае) — шкодныя вочы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

абыча́й, ‑ю, м.

Тое, што і звычай. Пераважна ў прыказках і прымаўках: Што край — то абычай. Кожны край мае свой абычай. Не пазычай: пазычай — злы абычай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

узлава́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад узлаваць.

2. у знач. прым. Злы, сярдзіты. Узлаваная маці моцна і гучна пляскала .. [Валодзьку] па голых паружавелых палавінках. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)