Verbum

анлайнавы слоўнік

amalgamate [əˈmælgəmeɪt] v. аб’ядно́ўваць; зліва́ць, злуча́ць; узбуйня́ць;

The two companies were amalgamated into one. Гэтыя дзве кампаніі былі аб’яднаны ў адну.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

articulate² [ɑ:ˈtɪkjuleɪt] v.

1. я́сна выража́ць/фармулява́ць

2. ling. артыкулява́ць; выра́зна вымаўля́ць

3. злуча́ць;

an articulated lorry/truck грузаві́к з прычэ́пам

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

connect [kəˈnekt] v.

1. злуча́ць; злуча́цца; звя́зваць; звя́звацца

2. дапасо́ўвацца (па раскладзе – пра транспарт)

3. асацыі́раваць

4. до́бра ста́віцца, разуме́ць (пра людзей)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

жані́ць, жаню, жэніш, жэніць; заг. жані; незак., каго, з кім і без дап.

Шлюбам злучаць у пару для сямейнага жыцця, рабіць жанатым (пра мужчыну). — Ці не думаеш, бабка, ты жаніць мяне? — Самі, панічок, жаніцеся... Колас. Сусед Ануфрэй жэніць свайго старэйшага сына. Бядуля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сінтэзава́ць, ‑зую, ‑зуеш, ‑зуе; зак. і незак., што.

1. Зрабіць (рабіць) сінтэз (у 1 знач.); злучыць (злучаць), абагульніць (абагульняць). Як ні адзін з сучаснікаў, Купала сінтэзаваў набыткі літаратуры мінулага стагоддзя. Ярош.

2. Атрымаць (атрымліваць), утварыць (утвараць) шляхам сінтэзу (у 2 знач.). Сінтэзаваць фарбавальнікі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

камбінава́ць

(лац. combinare = звязваць, спалучаць)

1) злучаць розныя элементы ў пэўных суадносінах, размяшчаць у пэўным парадку (напр. к. фарбы);

2) рабіць, прыдумваць камбінацыі 2, 3.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

rejoin

[,ri:ˈdʒɔɪn]

v.t.

злуча́ць, спалуча́ць нано́ва

v.i.

ізно́ў далуча́цца, злуча́цца

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

kúppeln

1) счэ́пліваць, злуча́ць

2) займа́цца зво́дніцтвам, сва́таць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

verkóppeln

1) стрыно́жваць (каня)

2) разм. злуча́ць, аб’ядно́ўваць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Тра́сці́ць ‘прасейваць’ (ТС). Гл. трысціць ₂.

Трасці́ць ‘злучаць разам дзве або некалькі нітак’ (ТСБМ), ‘звіваць дзве ніткі ў адну’ (Сл. ПЗБ). Гл. трысці́ць ₁.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)