Скаламбу́ха ‘страшная пачвара, здань, якой палохалі дзяцей’ (навагр., Жыв. сл.). Няяснае слова. Хутчэй за ўсё, дэрыват з суф. ‑ух(а) ад літ.skalam̃byti ‘гучна ўдараць; гучна лаяць’, ‘моцна біць, калаціць’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
apparition
[,æpəˈrɪʃən]
n.
1) зданьf., пры́від -у m.; прая́ва f.
2) дух -а m.
3) зьяўле́ньне n.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
ghostly
[ˈgoʊstli]
adj.
1) як здань; бляды́, бле́дны; цьмя́ны, няя́сны
2) пра ду́хаў
ghostly legends — леге́нды пра ду́хаў
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
фантасмаго́рыя
(ад гр. phantasma = прывід, здань + agoreuo = гавару)
1) прывіды, вычварныя фантастычныя малюнкі, што бачацца чалавеку ў хваравітым стане;
2) фантастычныя карціны, фігуры, якія атрымліваюцца з дапамогай розных аптычных прыстасаванняў.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
larwa
ж.
1.заал. лічынка; вусень;
2.уст. прывід, здань; пачвара, страшыдла
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
widmo
н.
1. прывід; здань;
2.фіз. спектр;
widmo słoneczne — сонечны спектр
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
◎ Мярсце́нь ’нябожчык, які даўно ужо памёр’, ’здань’ (паўн., КЭС), мерсьціцца ’здавацца’, прымярэсціцца ’вярзціся’ (там жа), рус.мерещиться ’тс’, рус.ярасл.мерестить ’здавацца’, разан., кастр.мереститься. Да прасл.merkst‑, суфікс якога са ‑sk‑ (Бернекер, 2, 38; Фасмер, 2, 603).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Ма́ня ’прывід, здань’ (Рам. 8), ма́нія ’тс’ (Ян.), укр.манія́, рус.паўн., усх.манья́ ’тс’. Да мана́ (гл. мані́ць) (Семяновіч, AfslPh, 11, 310). На месца націску ўплывае лексема ма́нія ’псіхічны стан’. Сюды ж манячыць ’ледзь бачыць’ (паўд.-усх., КЭС).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
цень, -ю, мн. -і, -яў, м.
1. Месца, заслоненае чым-н. ад сонца.
Пад дрэвамі быў ц.
2. Невыразныя абрысы фігуры, сілуэт.
У акне прамільгнуў нечы ц.
3.перан., чаго. Адлюстраванне ўнутранага стану чалавека (смутку, трывогі, болю і пад.).
Па твары прамільгнуў ц. страху.
4.перан., чаго. Здань, дух.
Цені мінулага.
Цені продкаў.
5.перан., чаго. Нязначная, вельмі малая колькасць, доля.
І ценю праўды тут няма.
6. Пра каго-н. вельмі аслабленага, худога.
Не чалавек, а ц.
◊
Кідаць ценьна каго-што (разм.) — выклікаць падазрэнне да каго-н.
Як цень (разм.) — неадчэпна (хадзіць за кім-н.).
|| прым.ценявы́, -а́я, -о́е (да 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Gespénst
n -(e)s, -er пры́від, здань
er sieht überall ~er — яму́ ўсю́ды не́шта здае́цца [мро́іцца]
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)