звыштэрміно́вы, -ая, -ае.

1. Які прадаўжаецца звыш вызначанага тэрміну.

Звыштэрміновая служба.

2. у знач. наз. звыштэрміно́вы, -ага, мн. -ыя, -ых, м. Той, хто добраахвотна застаўся на вайсковай службе пасля адбыцця абавязковага тэрміну.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

◎ Наба́хаць ’наліць (звыш меры)’ (Сцяц.). Гл. ба́хаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

перавыдаткава́ць, ‑кую, ‑куеш, ‑куе; зак., што.

Выдаткаваць звыш нормы, плана; перарасходаваць. Перавыдаткаваць крэдыт. Перавыдаткаваць грашовыя сродкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перагнаі́ць, ‑гнаю, ‑гноіш, ‑гноіць; зак., што.

1. Згнаіць усё, многае.

2. Угнаіць звыш нормы, празмерна ўгнаіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перанасялі́ць, ‑сялю, ‑селіш, ‑селіць; зак., што.

Насяліць густа, звыш меры. Перанасяліць край. Перанасяліць дом. Перанасяліць кватэру.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыба́ўка, -і, ДМ -ўцы, ж.

1. гл. прыбавіць.

2. Прыбаўленая сума, колькасць чаго-н.

Атрымаць прыбаўку.

|| прым. прыба́вачны, -ая, -ае.

○

Прыбавачная вартасць — частка вартасці, якая ствараецца наёмным рабочым звыш вартасці рабочай сілы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прыплаці́ць, -ачу́, -а́ціш, -а́ціць; -а́чаны; зак., што.

Заплаціць у дадатак, звыш якой-н. платы.

П. семдзесят рублёў.

|| незак. прыпла́чваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. прыпла́та, -ы, ДМ -ла́це, ж. і прыпла́чванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

халту́ра, -ы, ж. (разм.).

1. Пабочны, звычайна лёгкі заработак звыш асноўнага.

Пасля работы займацца халтурай.

2. Нядобрасумленна, неахайна, без ведання справы выкананая работа, а таксама рэч, зробленая такім чынам.

|| прым. халту́рны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

weird [wɪəd] adj.

1. дзі́ўны; незразуме́лы;

weird taste дзі́ўны густ

2. fml таямні́чы; звыш натура́льны; фантасты́чны

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

◎ На́збышам ’з надбаўкай, з вярхом’ (Арх. Федар.). Прыслоўе ў форме твор. скл. адз. л. назоўніка *назбыш, які ўяўляе хутчэй за ўсё вынік кантамінацыі назбыт ’празмерна, надзвычай’ (гл.) і назвыш (< на + звыш) ’вышэй, звыш’ (Нас.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)