apelacja

ж. апеляцыя; зварот

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

appeal​1 [əˈpi:l] n.

1. law апеля́цыя, абска́рджанне

2. прыцяга́льнасць (сексуальная), прыва́бнасць

3. за́клік; адо́зва; зваро́т

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

recurrence

[rɪˈkɜ:rəns]

n.

паўтарэ́ньне n., пэрыяды́чны зваро́т

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

рээвакуа́цыя, ‑і, ж.

Зварот у ранейшыя месцы, адкуль была зроблена эвакуацыя. Рээвакуацыя музея.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цюркі́зм, ‑а, м.

Слова або моўны зварот, запазычаны з адной з цюркскіх моў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

па́дла, -ы, ж.

1. Труп жывёліны.

2. Пра каго-, што-н. вельмі дрэннае, а таксама як лаянка, грубы зварот (разм., зневаж.).

Перабраў п. меру, а цяпер дрыхне.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

айце́ц, айца́, м.

1. Святар.

Святы а.

А.

Павел (зварот да святара).

2. разм. Бацька.

Ці яў мамкі не радзілася, ці ў айца не гадавалася (з нар.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

адасо́блены, -ая, -ае.

1. Асобны.

Жыць адасоблена (прысл.).

2. У граматыцы: выдзелены ў гаворцы інтанацыяй і паўзамі, на пісьме — знакамі прыпынку.

А. зварот.

|| наз. адасо́бленасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

сэр, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Пачцівы зварот да мужчыны ў Вялікабрытаніі і ЗША.

2. Адзін з дваранскіх тытулаў, а таксама асоба, якая носіць гэты тытул.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

bark​1 [bɑ:k] n.

1. га́ўканне, брэх

2. рэ́зкі гук

3. рэ́зкі/гру́бы адка́з, рэзкі/гру́бы зваро́т

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)