завекава́ць, ‑вякую, ‑вякуеш, ‑вякуе; зак.

Разм. Застацца незамужняй. Захарка неўзабаве памёр, а дочкі, акрамя Кветы, так і завекавалі ў Чыстаполлі бабылькамі. Ракітны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стаі́цца, стаю́ся, сто́ішся, сто́іцца; зак.

1. Схавацца і прытаіцца, імкнучыся застацца незаўважаным; прыціхнуць, зменшыць актыўнасць.

С. за дрэвам.

С. да пары да часу.

2. Не прызнацца ў чым-н.

На гэты раз яна стаілася і нічога не сказала.

|| незак. сто́йвацца, -аюся, -аешся, -аецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

had better

паві́нен; разу́мна было́ б, каб

I had better stay — Я паві́нен заста́цца

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

unpunished [ʌnˈpʌnɪʃt] adj. непакара́ны; беспакара́ны, бяска́рны;

This serious crime must not go unpunished. Гэтае злачынства не павінна застацца без пакарання.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

pozbawić się

зак. страціць, застацца (без чаго);

pozbawić się wzroku — страціць зрок;

pozbawić się urlopu — застацца без адпачынку

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

прайгра́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.

Гуляючы ў азартную гульню, застацца ў пройгрышы, прайграць многа грошай. — Вашаму Тумашэвічу яўна не павязло той раз — прайграўся ўшчэнт. Машара.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

unscathed [ʌnˈskeɪðd] adj. няшко́дны; непашко́джаны;

She was lucky to escape unscathed from the car crash. Ёй пашанцавала застацца цэлай пасля аўтакатастрофы.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

roznegliżować się

зак. распрануцца; застацца ў адной бялізне

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

асе́дзецца, аседжуся, аседзішся, аседзіцца; зак.

Разм. Надоўга застацца жыць на адным месцы; прывыкнуць да яго. [Алімпа] і раней думала, што маці не вельмі аседзіцца там, на хутары. Сабаленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

upper​1 [ˈʌpə] n.

1. перадо́к чараві́ка

2. infml стымуля́нт; узбуджа́льны нарко́тык

♦

be on one’s uppers BrE, infml заста́цца без капе́йчыны

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)