срасти́ть сов.

1. (заставить срастись) зрасці́ць;

срасти́ть сло́манную кость зрасці́ць злама́ную косць;

2. техн. (соединить концы, края) злучы́ць, зрасці́ць; (сварить) звары́ць;

срасти́ть провода́ злучы́ць правады́;

срасти́ть кана́т зрасці́ць кана́т;

срасти́ть стальны́е пли́ты звары́ць стальны́я плі́ты;

3. перен. з’ядна́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

осади́тьII сов.

1. (остановить) спыні́ць, асадзі́ць;

осади́ть ло́шадь на всём скаку́ спыні́ць (асадзі́ць) каня́ на ўсім скаку́;

2. (заставить попятиться) асадзі́ць наза́д, пада́ць наза́д;

осади́ наза́д! асадзі́ (пада́й) наза́д!;

3. (кого-л.) разг. асадзі́ць, спыні́ць, абарва́ць; см. оса́живать.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абсадзі́ць сов.

1. (окружить что-л. растительностью) обсади́ть;

а. даро́гу лі́памі — обсади́ть доро́гу ли́пами;

2. разг. (заставить упасть) повали́ть, свали́ть;

ён і мядзве́дзя абса́дзіць — он и медве́дя пова́лит (сва́лит);

3. перен., разг. (чей-л. пыл, порыв) осади́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пазаця́гваць сов.

1. (таща, переместить — о многом, о многих) затащи́ть;

2. (заставить зайти — о многих) затащи́ть, затяну́ть;

3. (туго стянуть — о многом) затяну́ть;

4. безл. (покрыть — о многом) затяну́ть, заволо́чь; (слегка) подёрнуть;

5. (просунуть — о многом) вдеть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паабіва́ць сов. (о многом)

1. (материей, жестью) оби́ть; (досками, тёсом — ещё) обши́ть;

2. (ударяя, заставить отвалиться) сбить, оби́ть;

3. (очистить от чего-л.) отряхну́ть, оби́ть;

4. (поранить) ссади́ть;

5. (колосья и т.п.) оби́ть, обмолоти́ть, вы́колотить;

6. обката́ть, уката́ть; уе́здить

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

узагна́ць сов., разг.

1. (заставить подняться) подня́ть; (зверя, птицу — ещё) вспугну́ть;

2. (на что-л.) загна́ть;

у. ката́ на дрэ́ва — загна́ть ко́шку на де́рево;

3. (плотно надеть на что-л.) насади́ть;

у. абручы́ на бо́чку — насади́ть о́бручи на бо́чку

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

промя́ть сов.

1. (продавить) праці́снуць, прадушы́ць;

промя́ть дно кастрю́ли праці́снуць (прадушы́ць) дно кастру́лі;

2. (заставить побегать, походить) спец. прамя́ць, размя́ць;

промя́ть ло́шадь прамя́ць (размя́ць) каня́; (не дать отечь) разг. прамя́ць, размя́ць;

промя́ть но́ги прамя́ць (размя́ць) но́гі;

3. (некоторое время) прамя́ць; (промесить) прамясі́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

запхну́ць сов., однокр.

1. (поместить что-л. внутрь чего-л.) запихну́ть, су́нуть, засу́нуть;

з. паку́нак у кішэ́нь — запихну́ть (су́нуть, засу́нуть) свёрток в карма́н;

2. (толкая, заставить войти куда-л.) затолка́ть, затолкну́ть;

арыштава́ных ~ну́лі ў машы́ну — аресто́ванных затолка́ли (затолкну́ли) в маши́ну

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́бавіць сов., разг.

1. (заставить выйти) вы́манить; вы́тащить;

ледзь я яго́ з ха́ты ~віў — едва́ я его́ и́з дому вы́манил (вы́тащил);

2. вы́тащить (с трудом);

в. воз з гразі́ — вы́тащить воз из гря́зи;

3. перен. вы́ручить;

в. з бяды́ — вы́ручить из беды́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

укало́ць сов.

1. уколо́ть; (поранить — ещё) наколо́ть;

я ўкало́ў руку́ — я уколо́л (наколо́л) ру́ку;

2. перен. (обидеть) уколо́ть, уязви́ть;

заўва́га балю́ча ўкало́ла яго́ — замеча́ние бо́льно уколо́ло (уязви́ло) его́;

3. (заставить войти внутрь) вколо́ть; воткну́ть;

у. іго́лку ў паду́шачку — вколо́ть (воткну́ть) иго́лку в поду́шечку

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)