срасти́ть сов.
1. (заставить срастись) зрасці́ць;
срасти́ть сло́манную кость зрасці́ць злама́ную косць;
2. техн. (соединить концы, края) злучы́ць, зрасці́ць; (сварить) звары́ць;
срасти́ть провода́ злучы́ць правады́;
срасти́ть кана́т зрасці́ць кана́т;
срасти́ть стальны́е пли́ты звары́ць стальны́я плі́ты;
3. перен. з’ядна́ць.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
осади́тьII сов.
1. (остановить) спыні́ць, асадзі́ць;
осади́ть ло́шадь на всём скаку́ спыні́ць (асадзі́ць) каня́ на ўсім скаку́;
2. (заставить попятиться) асадзі́ць наза́д, пада́ць наза́д;
осади́ наза́д! асадзі́ (пада́й) наза́д!;
3. (кого-л.) разг. асадзі́ць, спыні́ць, абарва́ць; см. оса́живать.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
абсадзі́ць сов.
1. (окружить что-л. растительностью) обсади́ть;
а. даро́гу лі́памі — обсади́ть доро́гу ли́пами;
2. разг. (заставить упасть) повали́ть, свали́ть;
ён і мядзве́дзя абса́дзіць — он и медве́дя пова́лит (сва́лит);
3. перен., разг. (чей-л. пыл, порыв) осади́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пазаця́гваць сов.
1. (таща, переместить — о многом, о многих) затащи́ть;
2. (заставить зайти — о многих) затащи́ть, затяну́ть;
3. (туго стянуть — о многом) затяну́ть;
4. безл. (покрыть — о многом) затяну́ть, заволо́чь; (слегка) подёрнуть;
5. (просунуть — о многом) вдеть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
паабіва́ць сов. (о многом)
1. (материей, жестью) оби́ть; (досками, тёсом — ещё) обши́ть;
2. (ударяя, заставить отвалиться) сбить, оби́ть;
3. (очистить от чего-л.) отряхну́ть, оби́ть;
4. (поранить) ссади́ть;
5. (колосья и т.п.) оби́ть, обмолоти́ть, вы́колотить;
6. обката́ть, уката́ть; уе́здить
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
узагна́ць сов., разг.
1. (заставить подняться) подня́ть; (зверя, птицу — ещё) вспугну́ть;
2. (на что-л.) загна́ть;
у. ката́ на дрэ́ва — загна́ть ко́шку на де́рево;
3. (плотно надеть на что-л.) насади́ть;
у. абручы́ на бо́чку — насади́ть о́бручи на бо́чку
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
промя́ть сов.
1. (продавить) праці́снуць, прадушы́ць;
промя́ть дно кастрю́ли праці́снуць (прадушы́ць) дно кастру́лі;
2. (заставить побегать, походить) спец. прамя́ць, размя́ць;
промя́ть ло́шадь прамя́ць (размя́ць) каня́; (не дать отечь) разг. прамя́ць, размя́ць;
промя́ть но́ги прамя́ць (размя́ць) но́гі;
3. (некоторое время) прамя́ць; (промесить) прамясі́ць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
запхну́ць сов., однокр.
1. (поместить что-л. внутрь чего-л.) запихну́ть, су́нуть, засу́нуть;
з. паку́нак у кішэ́нь — запихну́ть (су́нуть, засу́нуть) свёрток в карма́н;
2. (толкая, заставить войти куда-л.) затолка́ть, затолкну́ть;
арыштава́ных ~ну́лі ў машы́ну — аресто́ванных затолка́ли (затолкну́ли) в маши́ну
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
вы́бавіць сов., разг.
1. (заставить выйти) вы́манить; вы́тащить;
ледзь я яго́ з ха́ты ~віў — едва́ я его́ и́з дому вы́манил (вы́тащил);
2. вы́тащить (с трудом);
в. воз з гразі́ — вы́тащить воз из гря́зи;
3. перен. вы́ручить;
в. з бяды́ — вы́ручить из беды́
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
укало́ць сов.
1. уколо́ть; (поранить — ещё) наколо́ть;
я ўкало́ў руку́ — я уколо́л (наколо́л) ру́ку;
2. перен. (обидеть) уколо́ть, уязви́ть;
заўва́га балю́ча ўкало́ла яго́ — замеча́ние бо́льно уколо́ло (уязви́ло) его́;
3. (заставить войти внутрь) вколо́ть; воткну́ть;
у. іго́лку ў паду́шачку — вколо́ть (воткну́ть) иго́лку в поду́шечку
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)