ны́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак, ж.

Орган мочавыдзялення ў чалавека і пазваночных жывёл.

Запаленне нырак.

|| прым. ны́рачны, -ая, -ае.

Нырачныя сасуды.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

бленарэ́я, ‑і, ж.

Гнойнае запаленне слізістай тканкі вачэй.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

асты́т, ‑у, М ‑тыце, м.

Спец. Запаленне косці.

[Ад грэч. osteon — косць.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дэрматы́т, ‑у, М ‑тыце, м.

Запаленне, захворванне скуры.

[Ад грэч. derma, dermatos — скура.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

міэлі́т, ‑у, М ‑ліце, м.

Запаленне спіннога мозга.

[Ад грэч. myelós — мозг.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

панары́цый, ‑ю, м.

Спец. Гнойнае запаленне тканак пальца.

[Лац. panaricium — валасень.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перыкарды́т, ‑у, М ‑дыце, м.

Спец. Запаленне перыкарда.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перытані́т, ‑у, М ‑ніце, м.

Спец. Запаленне брушыны.

[Ад грэч. peritónaion — брушына.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перыясты́т, ‑у, М ‑стыце, м.

Спец. Запаленне надкосніцы.

[Ад грэч. perí — вакол і osteón — косць.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

піядэрмі́я, ‑і, ж.

Запаленне скуры, выкліканае гнаяроднымі мікробамі.

[Грэч. pýon — гной і dérma — скура.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)