hooked

[hʊkt]

adj.

1) крывы́, кручкава́ты

2) зьвя́заны кручко́м

3) informal

hooked (on) — па-няво́льніцку зале́жны, падчэ́плены

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

addicted

[əˈdɪktɪd]

adj.

мо́цна ўця́гнуты, зале́жны

to be addicted to the use of tobacco — уцягну́цца ў курэ́ньне

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Салёны ’які ўтрымлівае ў сабе соль, насычаны соллю’, ’прыпраўлены соллю, занадта пасолены’, ’прыгатаваны ў запас з соллю, у салёным растворы’ (ТСБМ, ТС, Сцяшк. МГ). Рус. солёный ’тс’. Руск.-бел. інавацыя ад соль; параўн. салоны, або першапачатковы залежны дзеепрыметнік мін. ч. ад саліць, які потым стаў прыметнікам.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Смерд ‘у старажытнай Русі — залежны селянін-земляроб’, ‘чалавек з простанароддзя’ (ТСБМ), смердзь ‘смурод’, ‘просты селянін’ (Нас.), ст.-бел. смердъ ‘селянін’ (Ст.-бел. лексікон). Укр., рус. смерд ‘селянін’, стараж.-рус. смьрдъ, польск. smard, дыял. śmierdź ‘тс’, палаб. smårdi ‘сялянства’, ст.-слав. смръдъзалежны селянін-земляроб’. Прасл. дыял. *smьrdъ ад *smьrděti ‘смярдзець’ (гл. Праабражэнскі, 2, 334; Фасмер, 3, 684 з літ-рай), як пагардлівая назва земляроба з боку прадстаўніка пануючага класа. Параўноўвалі яшчэ з літ. smir̃das ‘той, хто пахне’, лат. smir̃za ‘тс’, але яны, як мяркуе, напрыклад, Скарджус (Slav., 202), хутчэй запазычаны з славянскіх моў. Гл. яшчэ Брукнер, 536; Махэк₂, 561–562; ЕСУМ, 5, 317; Шустар-Шэўц, Этимология–1984, 234–236 (набліжае да літ. mḕrdelis ‘аслабелая ад голаду істота’).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

lidend

a

1) які́ паку́туе [му́чыцца]

2) хвараві́ты

3)

die ~e Form — грам. зале́жны стан

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ancillary

[ˈænsəleri]

adj.

1) падпара́дкаваны; зале́жны

2) дапамо́жны; запасны́

an ancillary engine in the boat — запасны́ мато́р у ло́дцы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

паднача́лены

1. ntergeordnet, unterstllt; bhängig (залежны);

2. у знач наз м (тс вайск) Untergbene (sub) m -n, -n, Unterstllte (sub) m -n, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

bhängig

a

1) зале́жны

~e Rde — уско́сная мо́ва

~er Fall — уско́сны склон

2) пака́ты, нахі́лены

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

subject to

а) пад ула́дай, уплы́вам

б) схі́льны да

subject to colds — схі́льны да засту́ды

в) зале́жны ад чаго́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Ле́жавы, лельч. лёжэвы, лёжэлызалежны’ (Нар. лекс.). Прыметнік лежэвы з’яўляецца рэгіянальным утварэннем ад назоўніка лежа < прасл. legja (націск у прыметніка на ўтваральнай аснове). Пад уплывам гэтага прыметніка аформлена лексема лёжэлы (Зляжалы, параўн. польск. leżały ’які доўга ляжыць’). Рэгулярным з’яўляецца дзеепрыметнік лежаны ’вылежаны’ (навагр., З нар. сл.; шчуч., Сцяшк. Сл.), ’ляжалы’ (ветк., рэч., Мат. Гом.). Да ляжаць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)