Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
Га́нка ’загана, недахоп; строгая вымова’ (Нас.). Гэта слова, паводле яго семантыкі, наўрад ці можа з’яўляцца памяншальнай формай ад га́на (параўн. ган, гл.). Хутчэй трэба меркаваць, што яно — аддзеяслоўны назоўнік, утвораны суфіксам ‑к(а). Параўн. дзеяслоў ганіць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
demerit
[,dɪ:ˈmerɪt]
n.
1) ва́да f.; зага́наf.; недахо́п -у m.
2) за́кід -у m.; блага́я ацэ́нка
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
брак, ‑у, м.
1. Недабраякасны тавар; прадметы вытворчасці, якія маюць тую ці іншую загану. [Лявон:] — Як жа так! Хіба можна Вырабляць сягоння брак?Корбан.//Загана, пашкоджанне, дэфект у чым‑н. Брак, нізкая якасць вырабаў, кім бы яны ні дапускаліся, заўсёды звязаны з непапраўнымі матэрыяльнымі і маральнымі выдаткамі.Машэраў.Адна з дэталей папярэдняй пліты была з бракам.Паслядовіч.
2.Разм. Нястача, адсутнасць, недахоп чаго‑н.
[Ням. Brack.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Láster
I
n -s, - распу́ста; зага́на
dem ~ frönen — аддава́цца зага́не
II
m -s, - разм. грузаві́к
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
fault[fɔ:lt]n.
1. памы́лка; хі́ба, зага́на
2. віна́, памы́лка;
be at fault быць вінава́тым (у чым-н.);
find fault with (smb./smth.) прыдзіра́цца, чапля́цца (да каго-н./чаго-н.)
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
vice1[vaɪs]n.
1.зага́на, хі́ба; распу́ста;
a vice ring крыміна́льная гру́па
2. недахо́п; ке́пская звы́чка; дэфе́кт;
vices of style стылісты́чныя недахо́пы;
Smoking is his vice. Яго кепская звычка – курэнне.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
infirmity
[ɪnˈfɜ:rməti]
n., pl. -ties
1) няду́жасьць, сла́басьць f.
2) фізы́чнае недамага́ньне; хваро́ба -ы f.
3) мара́льная сла́басьць, хі́ба, зага́наf.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Каз ’скажэнне’ (Гарэц.), магчыма, сюды ж kazý (Федар. Рук.). Укр.каз ’шал, шаленства’, толькі ў прымаўцы «Нехай на тебе каз найде!», рус.наўг., кем., арх.казь ’дрэнь, бруд; падла’. Рус. слова адрозніваецца фармальна і семантычна і, магчыма, наогул сюды не адносіцца, польск.дыял.kaz ’загана’, ’бяльмо’, чэш.kaz ’агрэх, дэфект (напрыклад, у тканіне)’, славац.kaz ’недахоп, дэфект’, славен.kàz ’загана, немач’, ’дэфект у тканіне’, серб.-харв.каз ’вырадак’ (слова адзначана ў XVIII ст.). Меркаваць аб статусе як бел., так і іншых слоў цяжка; Трубачоў (Эт. сл., 9, 174–175) лічыць, што прыведзеныя формы дазваляюць рэканструяваць прасл.kazъ — адваротнае вытворнае ад kaziti, гл. казіць. Што датычыцца статуса бел.каз, параўн. яшчэ ўсх.-бел.кажены ’пракажоны’ і сказа ’дэфект і да т. п.’ (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
БРА́НЦАЎ Аляксандр Аляксандравіч
(14.4.1883, С.-Пецярбург — 30.9.1961),
рускі рэжысёр, дзеяч т-ра для дзяцей. Нар.арт.СССР (1956). Скончыў Пецярбургскі ун-т (1908). Заснавальнік і кіраўнік Ленінградскага тэатра юных гледачоў (з 1921). Здзейсніў 48 пастановак, у т. л. «Канёк-Гарбунок» паводле П.Яршова, «Выкрадальнік агню» П.Горлава, «Беднасць не загана» А.Астроўскага, «Цімошкаў руднік» Л.Макар’ева, «Сын палка» паводле В.Катаева. Аўтар кніг і артыкулаў па пытаннях тэорыі і практыкі тэатра для дзяцей. Дзярж. прэмія СССР 1950.