adipose tissue

а) жывёльны тлу́шч

б) злуча́льная тка́нка пад ску́рай і наво́кал ны́рак

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

brutish

[ˈbru:tɪʃ]

adj.

1) жывёльны, як у жывёлы; быдля́чы

2) тупы́, дурны́; неачэ́саны; дзікі́, дзіку́нскі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

adipose

[ˈædɪpoʊs]

1.

adj.

1) тлу́шчавы, то́ўшчавы

2) тлу́сты

2.

n.

жывёльны тлу́шч

•

- adipose tissue

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

вышэ́йшы, -ая, -ае.

1. Больш высокі (у 1—3 знач.).

Гэты дом в. за той.

Сёлетні ўраджай бульбы в. за леташні.

2. Самы галоўны, кіруючы.

В. орган дзяржаўнай улады.

Вышэйшае камандаванне.

3. Пра самую высокую ступень у развіцці, навуцы, у сістэме адукацыі.

В. жывёльны свет.

Вышэйшая нервовая дзейнасць (спец.). Вышэйшая матэматыка.

Вышэйшая навучальная ўстанова.

○

Вышэйшая мера пакарання — расстрэл, пазбаўленне жыцця.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

bydlęcy

bydlęc|y

жывёльны, быдлячы; для жывёлы;

po ~emu — як скаціна

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

глікаге́н

(ад гліка- + -ген)

жывёльны крухмал, які ўтвараецца з цукру крыві ў печані і мышцах.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

двухпо́лы, ‑ая, ‑ае.

1. Які аб’ядноўвае ў сабе адзнакі мужчынскага і жаночага полу (пра жывёльны арганізм). Цікавы акунь тым, што ён — двухполы. Кожная рыбіна можа быць і самцом і самкай. «Маладосць».

2. Які мае тычынкі і песцікі ў адной кветцы. Двухполыя кветкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

планкто́н, ‑у, м.

Спец. Сукупнасць найдрабнейшых раслінных і жывёльных арганізмаў, якія жывуць у морах, рэках, азёрах і перамяшчаюцца пераважна сілай цячэння вады. — На станцыі вывучаюцца рыбы і птушкі, вадзяныя расліны, планктон — жывёльны свет тоўшчы вады. В. Вольскі. У моры нават ёсць кіты, якія харчуюцца толькі планктонам. Карпюк.

[Ад грэч. planktós — блукаючы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Гавя́джы дыял. ’жывёльны, для жывёлы’ (БРС), гавя́жы (Сцяшк.). Рус. говя́жий, чэш. hovězí, славац. hovādzi, в.-луж. howjazy, н.-луж. gowjezy, ст.-слав. говѧждь, балг. гове́жди, серб.-харв. го̀веђи, славен. govéji. Прасл. *govędjь ’гавяжы’, прыметнік на ‑i̯o ад *govędo ’жывёла’ (гл.). Прынамсі, праславянскім з’яўляецца словаўтваральны тып. Параўн. Бернекер, 338; Траўтман, 94.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

brute

[bru:t]

1.

n.

1) жывёліна f.

2) неачэ́саны, лю́ты чалаве́к

2.

adj.

1) брута́льны; жывёльны

2) неачэ́саны; лю́ты; юрлі́вы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)