unterdrücken

vt

1) душы́ць, падаўля́ць, тлумі́ць, прыгнята́ць

2) заглуша́ць, стры́мліваць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

dławić

незак. душыць; ціснуць;

dławić krytykę — заціскаць крытыку

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

каня́тнік, ‑а, м.

Разм. Пра ваўка, які душыць коней. Ён слухаў разам з намі воўчыя песні і расказваў, як учора ноччу конюх у іх на ўчастку з кладоўкі праз акно аблажыў аднаго старога канятніка. Пташнікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Прыдусі́ць ’прыціснуць (пра хваробу)’ (воран., Сл. ПЗБ). Запазычана з польск. przydusić ’тс’, прэфіксальнага ўтварэння ад dusić ’душыць; ціснуць’, якое ўзыходзіць да прасл. *dušiti. Адносна палемікі вакол зах.-слав. ‑sʼ‑ на месцы прасл. ‑šʼ‑ (архаізм ці наватвор?) гл. ЭССЯ, 5, 165, а таксама ў Брукнера, 104; Слаўскага, 1, 181. Параўн. рус. прабалт. дуси́ть ’душыць’, якое таксама, відаць, з польскай (Анікін, Этимология, 279; тут і меркаванне аб літоўскай крыніцы).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

задира́ть несов.

1. в разн. знач. задзіра́ць; см. задра́ть​ 1;

2. (умертвлять) задзіра́ць, заду́шваць, душы́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

suffocate [ˈsʌfəkeɪt] v. душы́ць; душы́цца; задыха́цца;

suffocate with rage задыха́цца ад раз’ю́шанасці;

He was suffocated in water. Ён захлябнуўся ў вадзе.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Дусі́ць ’душыць’ (Нас., Сл. паўн.-зах.). З польск. dusić ’тс’ (аб польск. слове Слаўскі, 1, 180–181; падрабязна Трубачоў, Эт. сл., 5, 164–165).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

burke

[bɜ:rk]

v.t.

1) душы́ць

2) Figur. замя́ць (спра́ву); забарані́ць, зарэ́заць (кні́гу) пе́рад вы́хадам

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

wyduszać

незак.

1. перан. выціскаць; вырываць;

2. душыць; ціснуць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

перадушы́ць, ‑душу, ‑душыш, ‑душыць; зак., каго-што.

Падушыць усіх, многіх або ўсё, многае. Віхрам уляцяць хлопцы-малойцы ноччу ў Ліпкі, перадушаць гітлераўцаў і вызваляць нявольніка. Кавалёў. Калі б я не прачнуўся, воўк мог бы перадушыць палову статка... Ляўданскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)