Old Nick [əʊldˈnɪk] n. dated д’я́бал, чорт, сатана́, злы дух

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

бунта́рскі, ‑ая, ‑ае.

Уласцівы бунтару. Бунтарскія настроі. Бунтарскі дух.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мефісто́фель

(ням. Mephistopheles = імя персанажа трагедыі І. В.Гётэ «Фауст»)

перан. злы дух, дух пярэчання.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

переводи́ть​I несов., в разн. знач. пераво́дзіць; см. перевести́​I;

◊

не переводя́ дыха́ния (ду́ху) не пераво́дзячы ду́ху;

переводи́ть дух (дыха́ние) пераво́дзіць дух (дыха́нне).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

калектыві́зм м. Kollektivísmus [-´vıs-] m -;

дух калектыві́зму Kollektívgeist m -es

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

праду́ха, -і, ДМ -ду́се, мн. -і, -ду́х, ж. (разм.).

1. Адтуліна для выхаду паветра.

П. ў склепе.

2. Тое, што дае выхад пачуццям, імкненням і пад.

Працуеш як вол, а прадухі ніякай.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

duszek

м. міф. эльф; дух

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

спірытуалі́зм, ‑у, м.

Ідэалістычнае філасофскае вучэнне, паводле якога дух (душа) — першааснова свету.

[Ад лац. spiritualis — духоўны.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дэ́ман, ‑а, м.

1. У старажытнагрэчаскай міфалогіі — бажаство, дух, істота, нешта сярэдняе паміж чалавекам і богам.

2. У хрысціянскай міфалогіі — д’ябал, злы дух, нячыстая сіла.

3. перан. Уст. Увасабленне якой‑н. страсці, заганы і пад.

[Грэч. daimōn.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

крамо́льніцкі, ‑ая, ‑ае.

Уст. Які мае адносіны да крамольніка, уласцівы яму. Крамольніцкі дух.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)