крамо́льніцкі, ‑ая, ‑ае.

Уст. Які мае адносіны да крамольніка, уласцівы яму. Крамольніцкі дух.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ундзі́на, ‑ы, ж.

У павер’ях сярэдневякоўя — дух вады ў вобразе жанчыны; русалка, наяда.

[Ад лац. unda — хваля.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эльф, ‑а, м.

У заходнееўрапейскай міфалогіі — казачная істота, дух прыроды, добразычлівы да людзей.

[Ням. Elf.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

джын​1

(ар. dzinn = дух)

злы або добры дух у арабскай міфалогіі;

выпусціць джына з бутэлькі — даць свабоду злым сілам.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

абсалю́т, -у, М -лю́це, м. (кніжн.).

1. У ідэалістычнай філасофіі: вечная нязменная першааснова ўсяго існага (дух, ідэя, бажаство).

2. Нешта безадноснае, незалежнае, самаіснае.

Узвесці ў а.

3. Мяжа дасканаласці, узор; найвышэйшае разумовае ўяўленне пра што-н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

genie

[ˈdʒi:ni]

n.

дух, джын -а m. (до́бры або́ злы́ дух у ара́бскай і пэрсы́дзкай міталёгіі)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

breathtaking

[ˈbreӨ,teɪkɪŋ]

adj.

які́ займа́е дух

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

the Holy Spirit

Сьвяты́ Дух

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

Stréitlust

f - ваяўні́чы дух; запа́л

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

спере́ть​I сов. (сдавить) уст., прост. спе́рці;

дыха́ние спёрло безл. дух спе́рла.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)